Όπως αποτυπώνεται στα στοιχεία και στα σενάρια της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat για τις μεταβολές και την εξέλιξη του πληθυσμού, το 2011 – 2021 η μείωση ανήλθε σε 445.000 άτομα, ενώ ο πληθυσμός το 2050 προβλέπεται να μειωθεί κατά 16,7%.
Η Ελλάδα, λοιπόν, γηράσκει, χωρίς όμως να προκρίνονται από την Πολιτεία μέτρα για την καταπολέμηση της γήρανσης και της απομείωσης του πληθυσμού.
Ταυτόχρονα, τα τελευταία χρόνια, αντί να προωθούνται κίνητρα ώστε τα νέα ζευγάρια να επιλέγουν να τεκνοποιήσουν, βλέπουμε να βάλλεται η δημιουργία οικογένειας, καθώς και η τριτεκνία και η πολυτεκνία, μέσα από την συστηματική άρση προνομίων και διευκολύνσεων.
Οι διεπιστημονικές προσεγγίσεις των παρεμβάσεων που απαιτούνται αναδεικνύουν την ανάγκη για στοχευμένες πολιτικές και συντονισμένη συνεργασία μεταξύ Υπουργείων αλλά και κεντρικού κράτους και Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Κάτι που φαίνεται να μην γίνεται αντιληπτό από την Κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως δεν είχε γίνει αντιληπτό και από την προηγούμενη των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Θα περίμενε κάποιος στα 3 αυτά χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ. να έχει παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης του Δημογραφικού, με παρεμβάσεις από το πεδίο της εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης και της φορολογίας έως το πεδίο της παιδείας, της στέγασης και των υποδομών.
Αντ’ αυτού, είδαμε μόνο ένα επίδομα γέννησης και μια επέκταση στο ωράριο του ολοήμερου σχολείου. Εστιάζοντας στην πρόσφατη ανακοίνωση για το ωράριο, μπορούμε να δούμε και το πώς οι Θεσμοί χρησιμοποιούνται στην υπηρεσία των εκλογών.
Ο τύπος του ολοήμερου σχολείου υιοθετήθηκε στην Ελλάδα το 1997 από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ως ένας καινοτόμος εκπαιδευτικός θεσμός κοινωνικής πολιτικής. Επεκτάθηκε την περίοδο 2010 – 2011, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, συμβάλλοντας καθοριστικά στην διευκόλυνση της καθημερινότητας της οικογένειας και στην αναβάθμιση της παρεχόμενης σχολικής εκπαίδευσης και των εξωσχολικών δραστηριοτήτων.
Σήμερα, ωστόσο, 25 χρόνια μετά την θεσμοθέτηση του, το ολοήμερο σχολείο πράγματι χρειάζεται ουσιαστική αναβάθμιση. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να ενισχυθεί περισσότερο ο προνοιακός χαρακτήρας του θεσμού, καλύπτοντας τις κοινωνικές ανάγκες της εργασίας. Χρειάζεται και να απαντά ευρύτερα στο ζήτημα των αυξανόμενων ανισοτήτων στην εκπαίδευση με ένα καινοτόμο διαθεματικό πρόγραμμα σπουδών (εκπαίδευση STEM, τέχνες, αθλητισμός, μουσική, εκμάθηση ξένων γλωσσών και άλλες δραστηριότητες), το οποίο όμως να μπορεί να υλοποιηθεί στην πράξη.
Discussion about this post