Σύντομα θα σε έχουν ξεχάσει όλοι

ΑΠΟ την δεκαετία του ΄50 και μετά στην Ελλάδα χτίστηκε ένα κεκτημένο, με δημοκρατικές αρχές, με σεβασμό στους θεσμούς και στην κοινωνία και με στόχο την βελτίωση της ζωής των πολιτών.

Υπήρχε ένα πολιτικό σύστημα που λειτουργούσε, όσο γίνονταν καλά, με Βουλή που είχε την Συμπολίτευση να αποφασίζει και την Αντιπολίτευση να κρίνει, πάντα με γνώμονα το Εθνικό και το κοινωνικό συμφέρον. Έτσι έγινε το μεγάλο άλμα.

Αυτό, το Δημοκρατικό κεκτημένο, σήμερα αμφισβητείται ευθέως από το ίδιο το πολιτικό σύστημα και από τα πολιτικά πρόσωπα. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να μην υπάρχει ούτε ικανή Κυβέρνηση ούτε αξιόλογη Αντιπολίτευση, για να μανουβράρουν σωστά το σκάφος, που λέγεται «Ελλάς». Οι κακές επιλογές των κομμάτων εξουσίας έβλαψαν ανεπανόρθωτα τα δημοκρατικά ιδεώδη και απαξίωσαν τα συμφέρονται της κοινωνίας. Δεν υπήρχε σύμπλευση πολιτικής και κοινωνίας με αποτέλεσμα η χώρα να υποβαθμιστεί πολιτικά και οικονομικά και έτσι μας έβαλαν, χωρίς να το θέλουμε και χωρίς να το αντιληφθούμε, στα καταστροφικά και απάνθρωπα Μνημόνια.

Χάθηκαν σχεδόν 2 δεκαετίες και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και η αγοραστική δύναμη της κοινωνίας να έχουν αρνητικό πρόσημο. Έτσι δημιουργήθηκαν τα «παράκεντρα» της εξουσίας, το «παρακράτος», οι Ολιγάρχες και γενικά αυτό που λέγεται πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.

Ο λαός είναι κυρίαρχος μόνο την ημέρα των εκλογών. Από την επόμενη παίρνει διαταγές για το πώς  και πόσο θα ζήσει, χωρίς να τον σέβονται. Τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων ήταν «έπεα πτερόεντα», κατά τον Όμηρο, δηλαδή λόγια που πετούν, δεν εφαρμόζονταν μετεκλογικά και φυσικά δεν υπήρχε καλό αποτέλεσμα.

Η κάθε Κυβέρνηση από την αρχή, προσπαθούσε να εξασφαλίσει την επανεκλογή της, όπως έκαναν και κάνουν οι Εθνοπατέρες. «Το νερό είχε μπει στο αυλάκι» για τομείς όπως Παιδεία, Υγεία, δημόσια έργα, οικονομία και ανάπτυξη. Τα τελευταία, όμως, χρόνια, πολλοί από αυτούς τους βασικούς τομείς καρκινοβατούν, έχασαν το προοδευτικό πρόσωπο και κλυδωνίζονται επικίνδυνα. Η ζωή των πολιτών άλλαξε απότομα και έγινε «άχαρη- αβίωτη», ενώ το άγχος και η οργή στρέφεται εναντίον όσων μας κυβέρνησαν και όσων μας κυβερνούν.

Η Κυβέρνηση πέφτει κατακόρυφα δημοσκοπικά και η πολυδιασπασμένη Αντιπολίτευση αντί να κερδίσει έδαφος χάνει και αυτή τα οχυρά της. Υπήρχε δημοσίευμα ενός πρώην Υπουργού της Ν.Δ. και νυν Βουλευτού του ίδιου κόμματος, που απεικόνιζε, ανάγλυφα, την αναποτελεσματικότητα της Κυβέρνησης Μητσοτάκης αλλά και το εσωτερικό «μπάχαλο», που υπάρχει στην αλλοιωμένη Ν.Δ. Όταν 11 Βουλευτές της Ν.Δ. εγκαλούν των Πρωθυπουργό και συγκεκριμένους Υπουργούς, τότε η Κυβέρνηση φαίνεται ότι είναι διασπασμένη και ακροβατεί επικίνδυνα. Ακόμα και την φωτογράφηση των Υπουργών την πληρώνει ο φτωχός λαός.

Τα κονταροχτυπήματα μεταξύ Υπουργών, για το ποιοί πρέπει να πάρουν αυξήσεις και ποιοί όχι, αμαυρώνουν την εικόνα της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού. Ένα μόνο τους συνδέει και αυτό το είναι η πολιτική επιβίωση και φυσικά η … καρέκλα και το χρήμα. Ο Μάρκος Αυρήλιος, Ρωμαίος Αυτοκράτορας, (121-180μ.Χ.) είπε κάτι σοφό, που υπήρχε και στην πολιτική ζωή της εποχής του. «Παρόλο που περιφρονεί ο ένας τον άλλο, που καλοπιάνει ο ένας τον άλλο και παρόλο που θέλουν να υπερέχουν, υποκλίνονται ο ένας στον άλλον», για να είναι στην εξουσία.

Η όλη κατάσταση σήμερα φέρει τον Πρωθυπουργό σε πολύ δύσκολη θέση, παρά τις αποτυχημένες προσπάθειες του να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στην Κυβέρνηση του και την κοινωνία και να αλλάξει την ατζέντα. Έτσι φτάσαμε στην προεκλογική παροχολογία ακόμα και στο σενάριο αλλαγής του εκλογικού Νόμου την στιγμή που το νέο σκάνδαλο με την «Ομάδα της Αλήθειας» πνίγει την Κυβέρνηση και ο Άρειος Πάγος στέλνει στην Βουλή την υπόθεση παραπομπή – Καραμανλή και Σπίρτζη στην Δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Σε καμία πολιτισμένη, δημοκρατική και οικονομικά ισχυρή χώρα δεν γίνεται το βρώμικο παιχνίδι αλλαγής του εκλογικού Νόμου, κάθε λίγο και λιγάκι, είτε πρόκειται για Εθνικές εκλογές είτε για εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτό το αντιδημοκρατικό και αντιλαϊκό μέτρο αλλαγής του εκλογικού Νόμου γίνεται σε Δημοκρατίες της Μπανανίας.

Η κοινωνία δυσανασχετεί, όταν ακούει ή βλέπει δημοσιογράφους να ρωτούν τον ΚυριαΚούλη Μητσοτάκη, αν θα κάνει γρήγορα εκλογές ή και αν αλλάξει αρχηγό η Ν.Δ. «εν πλω». Φυσικά η απάντηση είναι ότι όλα θα γίνουν στην ώρα τους, δηλαδή το 2027…! Διαβάζοντας, όμως τα πρωτοσέλιδα των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων, όλες μα όλες μιλούσαν για παροχές, για αλλαγές, για επενδύσεις.

«Μειώσεις φόρων για την μεσαία τάξη. Χωρίς ΕΝΦΙΑ τα πάντα. Κατάργηση τεκμηρίων. 10.000 νέους διορισμούς στην εκπαίδευση. 13ος και 14ος μισθός, επόμενο πακέτο παροχών. Έρχεται e-πλατφόρμα, που θα βρίσκεται σπίτι. Ανάσα για τους Θεσσαλονικείς. Διορισμούς στο ΕΣΥ. Αξιολόγηση. 2.000 διορισμούς στον κατεστραμμένο Ο.Σ.Ε. και παροχές νέου τύπου». Όλα αυτά είναι προεκλογικές παροχές και αποδεικνύουν πως οι αντοχές της αποτυχημένης Κυβέρνησης Μητσοτάκης και το οξυγόνο… τελειώνουν.

Τώρα βρήκε το «λεφτόδεντρο» ο Πρωθυπουργός και εφαρμόζει την τακτική του Ανδρέα Παπανδρέου με το «Τσοβόλα δώστα όλα». Η αγορά, όμως, δεν έχει «ζεστό» χρήμα και εργαζόμενοι και συνταξιούχοι ζουν καθημερινά του δικό τους γολγοθά. Η φτώχεια έγινε μόνιμος σύντροφος των πολιτών και ο Πρωθυπουργός είναι αναξιόπιστος, ψεύτης και επικίνδυνος. Φυσικά το πρόβλημά του είναι τι θα κάνουν τα «τρωκτικά», μετά την απομάκρυνση του. Δεν έγινε ποτέ «καλός» ο ΚυριαΚούλης Μητσοτάκης, δεν πολιτεύθηκε σαν τον Κων/νο Μητσοτάκη και δεν φρόντισε για τα συμφέροντα των φτωχών και σκληρά εργαζομένων πολιτών, και όπως έγραφε ο Μάρκος Αυρήλιος «Σύντομα θα σε έχουν ξεχάσει όλοι».

Όλα δείχνουν πως η Κυβέρνηση «πνέει τα λοίσθια» και κανένας δεν την σώζει, κυρίως, όταν 2 πρώην Πρωθυπουργοί, νυν Βουλευτές και η κοινωνία τον τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια. Τα τελευταία λόγια του Θεανθρώπου πάνω στον σταυρό ήταν το «τετέλεσται», για να μην ξεφύγουμε και από το πνεύμα του Αγίου Πάσχα.

Δρ. Κώστας Πατέρας

Ed., M. Ed., Ph.D.