No Result
View All Result
Το ημερολόγιο έδειχνε 14 Ιουλίου 1969 και ξεκινούσε ο 4ήμερος αποκαλούμενος «πόλεμος του ποδοσφαίρου».
Ήταν σύρραξη μεταξύ Ελ Σαλβαδόρ και Ονδούρας με αφορμή τις ποδοσφαιρικές συναντήσεις μεταξύ των Εθνικών ομάδων των δύο γειτονικών χωρών της Κεντρικής Αμερικής για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου του 1970.
Ο πόλεμος αυτός άφησε πίσω του 6.000 νεκρούς και τραυματίες και η αιτία ήταν οι τεταμένες σχέσεις των 2 χωρών που κυβερνούσαν στρατιωτικές δικτατορίες, αναφορικά με τον αναδασμό της γης στην Ονδούρα και του μεταναστευτικού ρεύματος από το Σαλβαδόρ προς την Ονδούρα.
Οι σχέσεις μεταξύ των 2 γειτονικών κρατών επιδεινώθηκαν και οι 2 δικτάτορες καλόβλεπαν μια πολεμική αναμέτρηση, που θα τους έβγαζε από τα αδιέξοδα.
Οι Εθνικές ομάδες των 2 χωρών παρατάχθηκαν στο στάδιο της πρωτεύουσας της Ονδούρας για τον πρώτο τους αγώνα στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970. Η Ονδούρα νίκησε 1-0, με γκολ που σημειώθηκε στις καθυστερήσεις και ο τύπος του Σαλβαδόρ άφησε υπονοούμενα για το παιγνίδι. Ο τρόπος που έχασε το Σαλβαδόρ προκάλεσε την αυτοκτονία της 18χρονης Αμέλια Μπολάνιος με το περίστροφο του πατέρα της. Η νεαρή κοπέλα χρίστηκε μάρτυρας από τους συμπατριώτες της, οι οποίοι ζητούσαν εκδίκηση στον επαναληπτικό.
Ο αγώνας έγινε στην πρωτεύουσα της χώρας Σαν Σαλβαδόρ, κάτω από πρωτοφανή μέτρα ασφαλείας. Η τοπική ομάδα νίκησε άνετα με 3-0 και ανανέωσε τις ελπίδες της για πρόκριση, αφού θα γινόταν και 3ο παιγνίδι σε ουδέτερο γήπεδο. Παρά τα αυστηρά μέτρα, τα επεισόδια δεν απεφεύχθησαν.
Οι οπαδοί της Ονδούρας που είχαν ακολουθήσει την ομάδα τους δέχθηκαν επίθεση από ντόπιους κατά την επιστροφή τους. Ο Πρόεδρος του Σαλβαδόρ Φιντέλ Σάντσες Ερνάντες επέρριψε την ευθύνη των επεισοδίων στους κομμουνιστές και διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με την Ονδούρα, έπειτα από πληροφορίες για αντίποινα της αστυνομίας σε βάρος Σαλβαδοριανών Μεταναστών. Την επομένη διεξήχθη και το 3Ο και καθοριστικό παιγνίδι. Το Ελ Σαλβαδόρ νίκησε με 3-2 στην παράταση και πήρε το εισιτήριο για το Μουντιάλ του Μεξικού.
Η κατάσταση στα σύνορα των δύο χωρών συνεχώς χειροτέρευε και στις 14 Ιουλίου 1969 η Σαλβαδοριανή αεροπορία βομβάρδισε την πρωτεύουσα της Ονδούρα Τεγκουσιγκάλπα, ενώ την ίδια ώρα οι χερσαίες δυνάμεις της πέρασαν τα σύνορα με την Ονδούρα.
Η αεροπορία της Ονδούρας με την σειρά της είχε βομβαρδίσει τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Σαλβαδόρ.
Στην μάχη μπήκαν και πολιτικά αεροπλάνα, διασκευασμένα με διάφορες πατέντες σε πολεμικά. Αναφέρθηκαν μάλιστα περιπτώσεις, κατά τις οποίες τα πληρώματά τους έριχναν με το χέρι τις βόμβες.
Οι Σαλβαδοριανοί κυριαρχούσαν στο έδαφος και οι Ονδουριανοί στον αέρα. Και οι δύο χώρες ζήτησαν τη βοήθεια του πάτρωνά τους των ΗΠΑ που την αρνήθηκαν.
Τα θύματα του πολέμου των 100 ωρών έφθασαν τα 6.000 και από τις δύο πλευρές, ενώ 100.000 άνθρωποι ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους.
Εξαιτίας του πολέμου, οι χούντες και στις δύο χώρες ενδυναμώθηκαν με απόρροια αυτού του πολέμου τον εμφύλιο πόλεμο στο Σαλβαδόρ που διήρκεσε έως το 1991.
Μετά από 11 χρόνια από την λήξη του πολέμου τον Οκτώβριο του 1980 οι 2 χώρες υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης και αποφάσισαν να φέρουν τις συνοριακές διαφορές τους ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.
Το Δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του το 1992 και προσκύρωσε το μεγαλύτερο μέρος των διαφιλονικούμενων εδαφών στην Ονδούρα.
No Result
View All Result
Discussion about this post