Όταν η αγχόνη τον έστειλε στην αιωνιότητα

Το ημερολόγιο έδειχνε 14 Μαρτίου 1957 όταν ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης οδηγείται στην αγχόνη από τις Βρετανικές αποικιακές Αρχές της Κύπρου.

Σε ηλικία μόλις 19 ετών περνά στην αιωνιότητα, τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο πριν ανοίξει η καταπακτή…

Ο αριστούχος μαθητής πρωταγωνιστεί σε διάφορες διαδηλώσεις κατά των Άγγλων.

Το 1953 θα γινόταν η στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ και στην Πάφο στο «Ιακώβιο Γυμναστήριο» αναρτάται η Αγγλική σημαία γεγονός που εξοργίζει τους μαθητές.

Ο 15χρονος Ευαγόρας αναρριχάται στον ιστό, κατεβάζει και σκίζει την Αγγλική σημαία και το γεγονός έδωσε το έναυσμα για επέκταση των διαδηλώσεων και η Πάφος έγινε το μόνο μέρος της Κύπρου όπου δεν γιορτάστηκε η στέψη της Βασίλισσας Ελισάβετ.

Ο Ευαγόρας συνελήφθη, αλλά αφέθηκε ελεύθερος λόγω της μικρής του ηλικίας.

Σε ηλικία 17 ετών, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εγκατέλειψε το σχολείο και εντάχθηκε στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ και συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι συμμετείχε παράνομα σε οχλαγωγίες. Ο Ευαγόρας δεν παραδέχτηκε την κατηγορία και η δίκη αναβλήθηκε.

Το 1956 μαζί με άλλους 2 συναγωνιστές του μετέφεραν όπλα και τρόφιμα από τη Λυσό, όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με Αγγλική περίπολο. Οι 2 συναγωνιστές του, κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά ο ίδιος συνελήφθη. Κατηγορήθηκε για κατοχή και διακίνηση οπλισμού και στην δίκη παρά τις αντιρρήσεις των δικηγόρων του παραδέχθηκε την ενοχή του.

«Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ότι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο» δηλώνει στο Δικαστήριο και ξεσηκώνει κύμα συμπαράστασης εντός και εκτός Κύπρου για να του απονεμηθεί χάρη.

Στο τελευταίο του γράμμα, αναφέρει «Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί»

Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους.