Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Υπουργείο Δικαιοσύνης σε μήνυμά του, αναφέρει τα εξής:
Εβδομήντα χρόνια από την υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η 10η Δεκέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, παραμένει η πιο αειθαλής και επίκαιρη παγκόσμια ημέρα.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν όχι μόνο αναπόσπαστο θεμέλιο της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και συστατικό στοιχείο κάθε δημοκρατικής έννομης τάξης. Είναι καθολικά, αδιαίρετα και αναπαλλοτρίωτα. Είναι τα δικαιώματα που έχει ο καθένας εγγενώς ως άνθρωπος, ανεξάρτητα από τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, το φύλο, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό. Σε αυτά εδράζεται το κράτος δικαίου και από αυτά απορρέουν οι δημοκρατικές αξίες κάθε ευνομούμενης πολιτείας, της οποίας πρωταρχική υποχρέωση είναι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου.
Κοινωνίες που βάλλονται ποικιλοτρόπως από νέα δεδομένα, νέες προκλήσεις, ακόμη και καινοφανείς απειλές, καλούνται να διαφυλάξουν τον νομικό πολιτισμό τους, μέσω της απαρέγκλιτης προστασίας και επικαιροποίησης της θεσμικής κατοχύρωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και παράλληλα, μέσω της απόρριψης του πολιτικού κυνισμού και σκεπτικισμού.
Στη χώρα μας η οποία εξέρχεται από μια βαθιά κρίση που έπληξε βάναυσα τα δικαιώματα σε πολλά επίπεδα, προσπαθούμε, κάτω από αντίξοες συνθήκες και με πολυδιάστατο αγώνα, να διασφαλίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα σε κάθε τους έκφανση για κάθε μειοψηφία, για κάθε ευάλωτη ομάδα, πολλές εκ των οποίων ήταν αόρατες μέχρι σήμερα.
Διορθώσαμε χρόνιες αδικίες για ομάδες συμπολιτών μας, θέσαμε στον δημόσιο διάλογο ζητήματα που μέχρι σήμερα θεωρούνταν ταμπού, θωρακίζουμε θεσμικά το νομικό μας πλαίσιο, ώστε να τοποθετούμαστε, πλέον, με υπερηφάνεια, αλλά και με διάθεση αυτοκριτικής, ενώπιον των διεθνών οργάνων προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως ισότιμοι συνομιλητές και όχι ως παρίες της διεθνούς κοινότητας.
Αποδεικνύουμε έμπρακτα, πως αυτό που απουσίαζε ώστε να κατοχυρωθούν θεσμικά αναπαλλοτρίωτα και οικουμενικά δικαιώματα, ήταν η πολιτική βούληση.
Η αλληλεγγύη, τα ίσα μέτρα και σταθμά, ο σεβασμός, η εμπέδωση και η κατοχύρωση των δικαιωμάτων όλων, δεν αποτελούν πολυτέλεια και δεν είναι επιλογή. Είναι μια συμβατική υποχρέωση ενός κράτους δικαίου και αποτελεί τον πυρήνα της πολιτικής μας ύπαρξης και ύψιστη δημοκρατική υποχρέωση, χωρίς εκπτώσεις και αστερίσκους.
Οφείλουμε όλοι να υπερασπιζόμαστε τα δικά μας δικαιώματα αλλά και τα δικαιώματα των άλλων. Και ακριβώς επειδή ο αγώνας για τη διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί παρά να είναι αέναος και να συνεχίζεται όσο εξελίσσονται οι κοινωνίες, όσο υπάρχει ο άνθρωπος, αυτή η ημέρα θα παραμένει για πάντα επίκαιρη για να μας θυμίζει όσα μένει ακόμη να κάνουμε μέχρι την πλήρη απόλαυση των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου που διαβιεί στη χώρα μας, μέχρι την τελική χειραφέτηση της κοινωνίας.
Discussion about this post