Φοβάμαι πολύ ότι η μακρόχρονη ειρήνη που εξασφάλισε η συμμετοχή μας στις Ευρωπαϊκούς και υπερατλαντικούς θεσμούς, έκανε τους περισσότερους Έλληνες να πιστεύουν ότι αυτή, είναι κάτι δεδομένο και εξασφαλισμένο.
Ιδιαίτερα οι νέοι, πιστεύουν ότι ο πόλεμος είναι κάτι που δεν πρόκειται να «αγγίξει» την χώρα μας.
Και αν αυτό ίσχυε μερικώς, την εποχή του διπολισμού και του ψυχρού πολέμου, σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, ιδίως με την ανάληψη της εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, από τον Ντόναλντ Τραμπ και το «επί θύραις» Brexit….
Νέοι «παίκτες και παράγοντες», επηρεάζουν τις διεθνείς ισορροπίες.
Η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη του Μπόρις Γιέλτσιν. Τότε ήταν ένας γίγαντας με πήλινα πόδια, τώρα είναι μια οικονομική και κυρίως, πολεμική υπερδύναμη.
Η Κίνα είναι ήδη η πρώτη οικονομική δύναμη στον κόσμο και από τις πρώτες πολεμικές.
Η Ινδία σιγά -σιγά ανεβαίνει δυναμικά σε όλους τους τομείς.
Μικρότερης εμβέλειας οικονομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, βγαίνουν στο προσκήνιο. Βραζιλία, Νιγηρία, Τουρκία απειλούν ήδη το Παγκόσμιο σύστημα ισορροπίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρότι διέψευσε όλες τις «Κασσάνδρες» που προέβλεπαν την κατάρρευση της, αντέχει τις διεθνείς πιέσεις και τους κραδασμούς από το διαφαινόμενο Brexit.
Παρόλα αυτά απέχει πολύ από του να καταστεί Παγκόσμια δύναμη, ελλείψει πολιτικής βούλησης για δημιουργία Ευρωστρατού. Ακόμη περισσότερο που μια υπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη, η Μεγάλη Βρετανία, αποχωρεί.
Οι ΗΠΑ που επί σχεδόν ένα αιώνα παίζουν το ρόλο της Παγκόσμιας υπερδύναμης, χάνουν συνεχώς έδαφος από Κίνα, Ρωσία, ενώ αμφισβητείται ο ηγετικό τους ρόλος και από μικρότερους περιφερειακούς παίκτες.
Οι κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ στη Συρία, αλλά και έναντι της Ε.Ε, δείχνουν τις νέες τάσεις της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ για απομονωτισμό και επιλεκτικές συμμαχίες με κράτη ιδιαίτερου ενδιαφέροντος (όπως η συμμαχία Ισραήλ, Αιγύπτου, Κύπρου, Ελλάδος). Και φυσικά οι ΗΠΑ δεν θέλουν να διαταράξουν έτι περαιτέρω τις σχέσεις τους με την Τουρκία. Για αυτό και θα της κάνουν τα «χατίρια», έστω και σε βάρος της χώρας μας. Ας το έχουμε αυτό καλά υπόψιν μας…
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα ή χώρα μας πρέπει να επιλέξει :
Ή θα ενισχύσει τις διεθνείς και διμερείς συμμαχίες της (π. χ. με Βουλγαρία, που διατρέχει παρόμοιο κίνδυνο από την πολυπληθή Τουρκική μειονότητα) και θα ενισχύσει στρατιωτικά, ή θα δορυφοριοποιηθεί έναντι του εξ Ανατολών γείτονα.
Η συνεχής επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, έχει την αξία και πρέπει να γίνεται, αλλά δεν αρκεί.
Γιατί όταν το διεθνές Δίκαιο το παραβαίνει και καταπατεί ο ισχυρότερος, εκείνος που πληρώνει συνήθως, είναι το θύμα. Μόνο αν το τίμημα της παραβίασης είναι βαρύτατο, μπορεί να αποτρέψει κακόβουλους και άρπαγες, από τις υστερόβουλες σκέψεις και ενδόμυχες επιθυμίες τους.
Και βέβαια πέρα και πάνω απ όλα, πρέπει να ενημερωθεί υπεύθυνα ο Ελληνικός λαός, ότι οι θυσίες για την αμυντική μας θωράκιση, αποτελούν την καλύτερη επένδυση για ένα ειρηνικό αύριο…
Και αυτά πρέπει να γίνουν τώρα. Όσο είναι ακόμη καιρός. Αλλιώς θα είμαστε υπόλογοι έναντι των επόμενων γενεών.
Ο, τι παραλάβαμε μια ισχυρή Πατρίδα και την αφήσαμε ανοχύρωτη έναντι εξωτερικών επιβολών. Κάτι που ούτε δικαιούμαστε να το κάνουμε, ούτε η τρισχιλιετής ιστορία μας το επιτρέπει….
Ηλίας Βλαχογιάννης
τέως Νομάρχης και πρώην Βουλευτής Τρικάλων
Συντονιστής του Τομέα Προστασίας του Πολίτη της Ν.Δ.
Discussion about this post