Και να τι θέλω τώρα να σας πω… για το 2020

πως στην Χιλή σκοτώνουν και τυφλώνουν δεκάδες διαδηλωτές,

πως στο κέντρο της Αθήνας δέρνουν, συλλαμβάνουν, ξεγυμνώνουν νέους ανθρώπους,

πως θαλασσοπνίγονται στη Μεσόγειο χιλιάδες πρόσφυγες,

πως στην Δυτική Ευρώπη υπάρχουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες στις μέρες μας,

πως στα νότια σύνορα των ΗΠΑ χτίζεται τείχος, στον Έβρο και στην Ανατολική Ευρώπη υψώνονται συρματοπλέγματα και φράχτες,

πως στην Βραζιλία του Μπολσονάρου τάγματα εφόδου παραστρατιωτικών δολοφονούν αγωνιστές/στριες κι ιθαγενείς,

πως στην Βολιβία γίνεται πραξικόπημα και διεξάγεται πογκρόμ ενάντια στους ιθαγενείς,

πως στην Παλαιστίνη καθημερινά δολοφονούνται νέοι και νέοι από το κράτος του Ισραήλ,

πως στην Συρία, στην Λιβύη, σε χώρες της Αφρικής, σε πολλά μέρη του κόσμου, λαοί βομβαρδίζονται και δολοφονούνται, ξεκληρίζονται και παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς,

πως καταστρέφεται καθημερινά το περιβάλλον, πως κάηκε ο Αμαζόνιος, πως στον βωμό του κέρδους μολύνουν τον αέρα που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε,  βιάζουν και λεηλατούν την φύση,

πως ετοιμάζουν στην χώρα μας περιορισμό των διαδηλώσεων και των απεργιών,

πως στην Γαλλία και σε μια σειρά ακόμη από χώρες, νομοθετούν αντιλαϊκά μέτρα που καταργούν εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικές κατακτήσεις,

πως εκατομμύρια παιδιά δουλεύουν σε εργασιακά κάτεργα σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής,

πως δεκάδες εργαζόμενοι αισθάνονται στο πετσί τους την εργοδοτική τρομοκρατία,

πως χιλιάδες εργαζόμενοι/ες στον κόσμο χάνουν την ζωή τους κάθε χρόνο σε εργατικά «ατυχήματα», δηλαδή σε εργοδοτικά εγκλήματα

πως καθημερινά γυναίκες κακοποιούνται και δολοφονούνται,

πως μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας πέφτουν θύματα διακρίσεων, ξυλοδαρμών και δολοφονιών,

πως προετοιμάζουν το έδαφος για να μας βάλουν να πολεμήσουμε για τις ΑΟΖ και τα συμφέροντα των πολυεθνικών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου,

πως επιχειρούν να μας γυρίσουν έναν αιώνα πίσω σε θέματα κοινωνικών, εργασιακών και ατομικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών,

πως χύνουν στους λαούς το δηλητήριο του εθνικισμού, του ρατσισμού σε όλες τις μορφές του, του κοινωνικού κανιβαλισμού, της μισαλλοδοξίας και του σκοταδισμού,

πως ο καπιταλισμός γίνεται όλο και πιο επιθετικός, όλο και πιο αδίστακτος, όλο και πιο ολοκληρωτικός…

ε, τo λοιπόν, ότι και να είναι τ’ άστρα, εγώ την γλώσσα μου τους βγάζω…

μαζί με τους χιλιάδες εξεγερμένους της Χιλής, του Εκουαδόρ, του Λιβάνου κι όπου γης,

τους εκατομμύρια απεργούς της Γαλλίας,

τους Παλαιστίνιους και τους Κούρδους της Ροζάβα,

τους ιθαγενείς και φτωχούς της Βολιβίας,

τους Ζαπατίστας και τον λαό της Κούβας,

τους εκατομμύρια αντιφασίστες και αντιφασίστριες σε όλον τον κόσμο,

τους εργαζόμενους κι εργαζόμενες σε όλα τα μέρη της γης που αγωνίζονται για ψωμί και αξιοπρέπεια,

τους φτωχούς και τους εξαθλιωμένους, τους αστέγους και τους ξεκληρισμένους,

τους πρόσφυγες που θαλασσοδέρνονται, που εμποδίζονται, αλλά ξεπερνούν φράχτες, συρματοπλέγματα, τείχη, ναρκοπέδια, τις γυναίκες που μάχονται την πατριαρχία,

τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που παλεύουν για τις ζωές τους και τα δικαιώματά τους,

τους ανθρώπους που μάχονται για το περιβάλλον από τον Αμαζόνιο μέχρι τα Άγραφα.

Μαζί με την συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία του πλανήτη μας, με τους εκατομμύρια εργαζόμενους κι εργαζόμενες, νέους και νέες, άνεργους, ελαστικά και «μαύρα» εργαζόμενους, με όλους εμάς πους δεν μας χωρά ο κόσμος του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης, του πολέμου και του εθνικισμού, του φασισμού και του ρατσισμού, της οικολογικής καταστροφής και της «ανάπτυξης» που χτίζεται πάνω στα ερείπια των πολέμων τους , που διεξάγονται με τα όπλα και τους νόμους τους, και με θεμέλια τα πτώματα εκατομμυρίων θυμάτων τους.

Ας είναι το 2020 μια χρονιά που να μας φέρει πιο κοντά στην άκρη του κόκκινου νήματος που ξετυλίγεται εδώ και αιώνες και μας συνδέει με τους αγώνες και τις θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων που πάλεψαν, αγωνίστηκαν, αντιστάθηκαν, ανέτρεψαν κάποιες στιγμές ακόμη, κι ονειρεύτηκαν έναν καλύτερο κόσμο σε μια κοινωνία απελευθέρωσης και χειραφέτησης από τα δεσμά του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης…

Ας θυμηθούμε λοιπόν στην μία στιγμή της αλλαγής του χρόνου, όσες και όσους δεν περπατούν πια μαζί μας στους δρόμους του αγώνα, όσες και όσους έπεσαν αγωνιζόμενοι με τα λάβαρα και τα οράματα της κοινωνικής απελευθέρωσης, ας σκεφτούμε και ας σταθούμε δίπλα σε όσες και όσους αγωνίζονται, στους φτωχούς και τους κατατρεγμένους όλου του πλανήτη και ας δώσουμε την υπόσχεση για την νέα χρονιά πως θα μετατρέψουμε, όπως έλεγε και ο Τσε,  την καθημερινή ζωή σε μια πυρκαγιά…

Να ενώσουμε τον χορό της Λίμνης των Κύκνων των απεργών μπαλαρίνων της Όπερας των Παρισίων, με το τανγκό των εξεγερμένων στους φλεγόμενους δρόμους της Χιλής, να τραγουδήσουμε μαζί με εκείνη τη συγκλονιστική φωνή της Χιλιανής σοπράνο που έσπασε τη σιωπή σε καθεστώς απαγόρευσης της κυκλοφορίας, τους τόσο όμορφους στίχους του  τραγουδιού του κομμουνιστή Victor Jara…. «El derecho de vivir en paz» ( Το δικαίωμα στο να ζεις ειρηνικά), να γράψουμε στις σημαίες μας το σύνθημα των τοίχων του Σαντιάγκο «δεν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, γιατί η κανονικότητα ήταν το πρόβλημα» !

Για να σταματήσουν να αλυσοδένουνε και να εμποδίζουν τους ανθρώπους να βαδίζουν…

Καλή και ανατρεπτική χρονιά!

ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ