Η νέα εποχή των εξεγέρσεων ξεκίνησε

Οι εικόνες από το κατειλημμένο Προεδρικό Μέγαρο στην Σρι Λάνκα είναι εικόνες από το μέλλον της νέας εποχής λαϊκών εξεγέρσεων που έχει ήδη ξεκινήσει.

Δημιουργούν τρόμο στους πολιτικούς άρχοντες και ελπίδα για τους λαούς. Τα παλάτια τους, με τις πισίνες και τα πολυτελή σαλόνια δεν είναι απόρθητα!

Εδώ και μήνες η νησιωτική χώρα, από τις πλέον ανεπτυγμένες χώρες της Ασίας με τουριστική βιομηχανία, βιώνει μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση.

Ο λαός της ζει με ελλείψεις καυσίμων και βασικών αγαθών, διακοπές ρεύματος, ενώ αντιμετωπίζει ακόμα και την προοπτική υποσιτισμού και πείνας. Ο πληθωρισμός εκρήγνυται και τα εμπορεύματα είναι εξαντλημένα.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία όπως παρουσιάζεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, άλλωστε είχε ξεκινήσει πολύ πριν από αυτόν. Η εξάρτηση της οικονομίας της χώρας από τον τουρισμό και τα εμβάσματα από το εξωτερικό προκάλεσε λόγω της πανδημίας την έκρηξη του χρέους της χώρας και την κατάρρευση των συναλλαγματικών αποθεμάτων.

Η κλιματική κρίση και η απόφαση της Κυβέρνησης να απαγορεύσει την εισαγωγή λιπασμάτων επιδείνωσε την αγροτική και επισιτιστική κρίση. Μετά και τον πόλεμο και τις συνέπειες που είχε στις τιμές των καυσίμων, στις 12 Απριλίου η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να κηρύξει αθέτηση πληρωμών του χρέους της. Ένα χρέος που διογκώθηκε επειδή η Σρι Λάνκα τα τελευταία χρόνια δεν μπορούσε να δανειστεί από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές σε προσιτές τιμές, γεγονός που ώθησε την Κυβέρνηση να χρεωθεί σε ιδιώτες πιστωτές (κυρίως από τις ΗΠΑ) αλλά και να συνάψει διμερείς συμφωνίες με την Ινδία και την Κίνα. Μια κατάσταση που είναι η επιτομή της λειτουργίας του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού, πολύ γνώριμη σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Αργεντινή κ.α.

Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το ΔΝΤ είναι αυτό που κλήθηκε για να «βοηθήσει». Μόνο που η διαδικασία αναδιάρθρωσης χρέους στο νέο γεωπολιτικό πλαίσιο και σε μια κατάσταση που ο λαός της χώρας ήδη πεινάει δεν μπορεί πλέον να γίνει ανεκτή.

Οι όροι της «βοήθειας» που προτείνονται από το ΔΝΤ και τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι αυξήσεις των τιμών των αγαθών, ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων, πάγωμα των μισθών και προκάλεσαν την ακόμα μεγαλύτερη αγανάκτηση του λαού.

Το ξέσπασμα της ήρθε με διαδηλώσεις και τις τελευταίες μέρες με την κατάληψη του Προεδρικού Μεγάρου και την πυρπόληση των κατοικιών της οικογένειας που κυβερνά την χώρα την τελευταία δεκαετία εφαρμόζοντας την συνταγή: αυταρχισμός, εθνικισμός και νεοφιλελεύθερες οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Η λαϊκή εξέγερση στρέφεται πλέον εναντίον ολόκληρου του πολιτικού προσωπικού και εναντίον των υπερπλουσίων και διεφθαρμένων κυρίαρχων τάξεων.

Ο κύριος φόβος μεταξύ των διεθνών ηγετών και του ΔΝΤ είναι ότι αυτές οι λαϊκές εξεγέρσεις θα επαναληφθούν σε άλλες χώρες, ξεκινώντας από τα φτωχότερα κράτη, χωρίς όμως να αποκλείεται ότι μπορεί να πραγματοποιηθούν και στις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Πριν λίγες εβδομάδες η αγροτική εξέγερση και η εθνική απεργία που κάλεσαν αυτόχθονες οργανώσεις στο Εκουαδόρ ανάγκασε την Κυβέρνηση της χώρας να υπογράψει συμφωνία με σημαντικές παραχωρήσεις: αναστολή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, μείωση της τιμής ενός γαλονιού βενζίνης και ντίζελ κατά 15 σεντς, απαγόρευση της εξόρυξης σε προστατευόμενες περιοχές, υποστήριξη του συστήματος υγείας για άμεση παράδοση φαρμάκων και προμηθειών σε νοσοκομεία στις φτωχές αγροτικές επαρχίες, επιδότηση λιπασμάτων κ.α.

Η συμφωνία επιτεύχθηκε μετά από 18 μέρες διαδηλώσεων και μπλόκων στις εθνικές οδούς, αλλά και βάναυσης κρατικής καταστολής. Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν οι αγρότες και στην υπερανεπτυγμένη Ολλανδία ενάντια στην ακρίβεια και στο κόστος παραγωγής και διαβίωσης με αποκλεισμούς δρόμων και διαδηλώσεις, πρωτοφανείς για την χώρα-πρότυπο του σύγχρονου καπιταλισμού.

Από το Κολόμπο μέχρι το Κίτο και το Άμστερνταμ οι λαοί βγαίνουν στο προσκήνιο σε μια εποχή πολέμων, εθνικισμών, εξοπλισμών. Απουσιάζει ακόμα η προοπτική της ριζοσπαστικής ανατροπής και πολύ περισσότερο η επαναστατική στρατηγική.

Η οικονομική κρίση και η λαϊκή οργή δεν προκαλούν μηχανικά και αυτόματα εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Ακόμη και σε περίπτωση εξέγερσης, παραμένει η πιθανότητα η οργή των εργαζομένων και της νεολαίας να διοχετευθεί προς την «συμφιλίωση» ή να εκτραπεί σε αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις.

Όμως, όσο οι λαοί αντιλαμβάνονται τη δύναμη τους, όσο θα καταλαμβάνουν παλάτια για να κολυμπήσουν στις πισίνες της αφθονίας των αρχόντων, τόσο οι ηγέτες θα τρέπονται σε φυγή προκαλώντας τον φόβο στους κεφαλαιοκράτες που πίστευαν ότι μπορούν να οδηγήσουν ολόκληρους λαούς στην αποδοχή της εξαθλίωσης για να εξασφαλίσουν την πληρωμή του χρέους.

Για την εργατική τάξη το μόνο χρέος είναι ο αγώνας για ψωμί και ελευθερία. Για να βγει νικητής ο λαός της Σρι Λάνκα και όλοι οι λαοί που αντιστέκονται πρέπει να υπερβούν τους ορίζοντες του καπιταλισμού, να διεκδικήσουν την ανατροπή του συστήματος που τους καταδικάζει στη φτώχεια και τους πολέμους. Ένα διεθνές επαναστατικό ρεύμα με κομμουνιστική προοπτική είναι αυτό που μπορεί να δώσει μικρές νίκες σήμερα με την προοπτική της συνολικής ανατροπής ενός κόσμου που σαπίζει και τρέμει ήδη.

Ο λαός δείχνει τη δύναμη του. Οι εξεγέρσεις μπορούν να νικήσουν με ένα ταξικό εργατικό κίνημα και μια νέα επαναστατική κομμουνιστική αριστερά.

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό! Αλληλεγγύη στον εξεγερμένο λαό της Σρι Λάνκα!

Ν.Α.Ρ. για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση Τρικάλων