Στο διάγγελμά του στις 12/8/20, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, είπε μεταξύ άλλων: «Προσβλέπουμε να επικρατήσει, επιτέλους, η λογική στην γειτονική μας χώρα. Ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει ένας καλόπιστος διάλογος. Βασισμένος στο Διεθνές Δίκαιο και στον αμοιβαίο σεβασμό για την μία διαφορά που αποτελεί το αντικείμενο συζήτησης και ενδεχόμενης προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο».
Επειδή η κυβερνητική προπαγάνδα έχει κάνει τα πάντα τα τελευταία χρόνια, ώστε να θολώσει τα νερά και να συσκοτίσει την κοινή γνώμη σχετικά με το περιεχόμενο των όρων του διεθνούς δικαίου, (χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ) θα πρέπει κατ’ αρχάς να κάνουμε κάποιες βασικές επισημάνσεις:
Η θέσπιση και οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών αποτελεί πράξη κυριαρχίας ενός παράκτιου κράτους και όχι αντικείμενο διαλόγου ή διαπραγμάτευσης με τα γειτονικά του κράτη. Και αυτό γιατί δεν μπορεί η κυριαρχία ενός κράτους να υπόκειται στην έγκριση ή την συμφωνία τρίτων
Τα κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες θεμελιώνονται στην κυριαρχία στο έδαφος. Το έδαφος ενός κράτους είναι ενιαίο και δεν τεμαχίζεται. Η «μερική οριοθέτηση», με βάση το διεθνές δίκαιο, παραβιάζει το αδιαίρετο της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας του κράτους. Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η αμφισβήτηση της επήρειας των νησιών μας, δηλ. των δικαιωμάτων τους σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Ελλάδας στο έδαφος αυτών των νησιών. Αυτό πράττει η Τουρκία. Δεν είναι απλώς «προκλητική», διεκδικεί έδαφος
Με βάση την Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, όλα τα νησιά, νησίδες και βράχοι, έχουν χωρικά ύδατα μέχρι τα 12 ν.μ., τα δε κατοικημένα δικαιούνται υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ μέχρι τα 200 ν.μ.
Η θέσπιση των θαλάσσιων ζωνών ενός κράτους γίνεται μονομερώς, ως πράξη κυριαρχίας, με χάραξη γραμμών βάσης και κατάθεση στον ΟΗΕ του πίνακα συντεταγμένων που ορίζουν τις ζώνες αυτές. 136 από τα 142 κράτη που έχουν υπογράψει την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, το έχουν πράξει αυτό, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Ακόμα και η Αλβανία. Η Ελλάδα όχι. Η μονομερής αυτή θέσπιση και οριοθέτηση οφείλει να είναι σύμφωνη με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Τα γειτονικά παράκτια κράτη μπορούν να προβούν σε συμφωνίες για την οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ, αλλά αυτό δεν είναι υποχρεωτικό
Διάλογος και διαπραγματεύσεις, χωρίς προηγούμενη κατοχύρωση της κυριαρχίας του κράτους με θέσπιση των θαλάσσιων ζωνών του, δεν νοείται, παρά εκτός αν χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την παραχώρηση Εθνικής κυριαρχίας. Στην περίπτωση αυτή, ισοδυναμεί με Εθνική προδοσία.
Discussion about this post