Ενώ η Ελλάδα ζει με την αβεβαιότητα και οι πολίτες περνούν, ίσως, την μεγαλύτερη περιδίνηση των τελευταίων δεκαετιών, οι κάλπες είναι το μόνο σίγουρο για το νέο έτος.
Ο κόσμος ελπίζει, γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά ταυτόχρονα και φοβάται. Το τι θα φέρει η καινούργια χρονιά στην πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία και στα Εθνικά θέματα κανένας δεν γνωρίζει.
Δυστυχώς, διακατέχεται και από ελπίδες αλλά και από φόβους.
Ο χρόνος που φεύγει ξεκίνησε ελπιδοφόρα, γεμάτος με προσδοκίες και υποσχέσεις. Τώρα, όμως, που απέρχεται και ο πιο απλός πολίτης διαπιστώνει, πως τα προβλήματα και οι πληγές δεν άλλαξαν διόλου.
Τα βάρη, οι φόροι και θυσίες αμέτρητα και μη αναστρέψιμα. Οι συνέπειες των Μνημονίων άφησαν πίσω «στάχτη και χόβολη». Ο λαός δεν πήρε ανάσα και η πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη δεν ήρθε ποτέ.
Μπορεί ο Πρωθυπουργός να εγκαινίασε ένα σταθμό Θεσσαλονίκης αλλά θα αρχίσει η λειτουργία του μετά από 2 χρόνια …!
Δυστυχώς, το 2019, δεν φαίνεται και τόσο ελπιδοφόρο. Βγήκαμε τυπικά από τα Μνημόνια αλλά θα παραμείνουμε υπό επιτήρηση μέχρι το …2062 !
Οι αμφιβολίες και οι αβεβαιότητες είναι συντριπτικά περισσότερες από τις ελπίδες. Η ιδεοληπτική συγκυβέρνηση δεν εκμεταλλεύτηκε, επαρκώς, τον δανεισμό με μηδενικά επιτόκια και τα κοράκια … των αγορών, περιμένουν να μας δανείσουν με καταστροφικά επιτόκια των 4 και 5%.
Η παγκόσμια ανάπτυξη υποχωρεί και η είσοδος σε μια νέα οικονομική κρίση, ίσως, είναι πολύ κοντά.
Η Ελλάδα είναι … μετέωρη χωρίς εξασφαλισμένη πορεία προς τις αγορές. Πολλοί φοβούνται ότι η Πατρίδα μας θα θαλασσοδέρνεται σε επικίνδυνες … θάλασσες και η δαμόκλειος σπάθη, με τα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% και με την υψηλή φοροκαταιγίδα θα σφίγγουν την θηλιά στον αδύναμο λαιμό της φτώχειας και της απογοήτευσης των πολιτών.
Οι τράπεζες θα αλλάζουν … χέρια και τα «κόκκινα δάνεια» δεν θα τις επιτρέψουν ούτε το 2019 να βοηθήσουν επαρκώς τον Ιδιωτικό τομέα.
Οι υπάλληλοι θα απολυθούν και τα μηχανήματα θα κόψουν τα εργατικά χέρια. Τώρα το πώς θα μπορούν οι υπερήλικες να κάνουν τις συναλλαγές είναι ένα θέμα που δεν απασχολεί τους Τραπεζίτες.
Οι ελπίδες, επομένως, για έναν καλύτερο χρόνο, είναι ελάχιστες. Το μόνο βέβαιο είναι πως το έτος που ανατέλλει θα είναι έτος εκλογών, για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, για την Ευρωβουλή και για τους Εθνοπατέρες της Ελληνικής Βουλής.
Εκλογές, με πολλά αγκάθια, όπως το Σκοπιανό και οι Τουρκικές προκλήσεις σε Αιγαίο, Κύπρο και Μεσόγειο. Εκλογές με πολλές υποσχέσεις από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με πολλά έξοδα, με μεγάλη μαύρη … προπαγάνδα και με διχαστικές τάσεις.
Οι πολλαπλές κάλπες, με ζημιογόνους και άγονους αγώνες, βλάπτουν την οικονομία και το πολιτικό κλίμα αλλά και υπονομεύουν την όποια ελπίδα για ανάκαμψη. Οι τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις και απαγωγές σε κοινωνία και σε Χριστιανικές Ορθόδοξες Εκκλησίες καθώς και τα συνθήματα που γράφονται στους τοίχους για Πολιτικούς και Ιεράρχες μπορούν να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη κρίση και απειλή.
Πάντως, κάτω και από αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, οι πολλαπλές εκλογές μπορεί να ανοίξουν παράθυρο ελπίδας.
Οι πολίτες ας κοιτάξουν τι έταξαν οι Τσίπρας- Καμμένος το 2015 και τι υλοποίησαν. Ας αξιολογήσουν με νηφαλιότητα τα όσα είπαν και δεν έκαναν. Και ας κάνουν αξιόπιστες επιλογές.
Έτσι οι αγωνίες και οι φόβοι μπορούν να αλλάξουν και το 2019 από αβέβαιο να φανεί ως χρονιά μεγάλης πολιτικής και οικονομικής αλλαγής και σταθερότητας.
Φυσικά για να γίνουν όλα αυτά, εκτός από το παλαιό και αποτυχημένο 2018, πρέπει να περάσουν, χωρίς επιστροφή, στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας το 2019, αυτοί που επί 5 χρόνια μας πουλούσαν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες».
Δρ. Κώστας Πατέρας, D.Ed., M.Ed., Ph.D.
Πολιτευτής Τρικάλων
Discussion about this post