Ήταν 27 Φεβρουαρίου 1953 και με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, οι πιστωτές της Γερμανίας, συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο για να διευθετήσουν το χρέος της Γερμανίας και συγκεκριμένα αυτό της Δυτικής Γερμανίας.
Το γερμανικό χρέος (προπολεμικό και μεταπολεμικό) ανερχόταν σε 32 δις μάρκα, χωρίς να υπολογίζονται οι πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις.
Στους πιστωτές περιλαμβάνονταν και η Ελλάδα.
Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν περίπου 6 μήνες και στις 8 Αυγούστου 1953 υπεγράφη η Συμφωνία του Λονδίνου για τα Γερμανικά Εξωτερικά Χρέη (London Agreement on German External Debts), που προέβλεπε «κούρεμα» κατά 60% και αποπληρωμή τους με μάρκα σε 30 χρόνια. Η αποπληρωμή θα γινόταν εφόσον η Δυτική Γερμανία είχε εμπορικό πλεόνασμα και η εξυπηρέτηση του χρέους δεν θα ξεπερνούσε το 3% των εσόδων της από το εξαγωγικό εμπόριο.
Το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους, μαζί με το «σχέδιο Μάρσαλ», βοήθησαν καθοριστικά στην οικονομική «απογείωση» της καθημαγμένης από τον πόλεμο Δυτικής Γερμανίας και την βοήθησε να ενταχθεί ομαλά στους διεθνείς θεσμούς. Λόγω της οικονομικής της ανάπτυξης, η αποπληρωμή του χρέους ήταν εύκολη υπόθεση για τη Δυτική Γερμανία. Η τελευταία δόση του πληρώθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στο πρώτο μνημόνιο.
Το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους, χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα για την διεκδίκηση διαγραφής του χρέους των υπερχρεωμένων τριτοκοσμικών χωρών, ενώ το επικαλέστηκε για το ελληνικό χρέος και ο Αλέξης Τσίπρας κατά την διάρκεια επίσκεψής του στο Ευρωκοινοβούλιο στις 27 Σεπτεμβρίου 2012.
Discussion about this post