Το ημερολόγιο έδειχνε 13 Αυγούστου 1961, όταν οι Αρχές της Ανατολικής Γερμανίας αρχίζουν να κατασκευάζουν με αγκαθωτά συρματοπλέγματα αρχικά, το τείχος στην «καρδιά» του Βερολίνου για να θέσουν τέλος στην ολοένα και αυξανόμενη φυγή των κατοίκων της προς την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.
«Το τείχος της ντροπής», όπως ονομάστηκε από τους Δυτικογερμανούς, και «αντιφασιστικό τείχος προστασίας» από τους Ανατολικογερμανούς, θα διατηρηθεί έως τις 9 Νοεμβρίου του 1989, οπότε θα γκρεμιστεί κατά την ενοποίηση των 2 Γερμανιών.
Το τείχος, ήταν κατασκευή η οποία περιείχε δύο τείχη ύψους 3,6 μέτρων με διάδρομο περιπολίας, 302 παρατηρητήρια και συστήματα συναγερμού, 20 φυλάκια σε ένα συνολικό μήκος 115 μέτρων, 14.000 φύλακες, 600 σκυλιά και καλωδιωτά πλέγματα, ενώ αδιευκρίνιστος αριθμός εκατοντάδων ατόμων υπήρξαν θύματα προσπαθειών διάβασης του τείχους, καθώς Ανατολικογερμανοί Συνοριοφύλακες και Σοβιετικοί στρατιώτες δεν δίσταζαν να πυροβολήσουν τους φυγάδες.
Σήμερα, λίγα κομμάτια του Τείχους έχουν απομείνει αφού το μεγαλύτερο μέρος του έχει κατεδαφιστεί, αλλά 3 τμήματα μένουν ακόμα όρθια, ένα μήκους 80 μέτρων τμήμα του «πρώτου Τείχους» στο σημείο που βρίσκονταν τα αρχηγεία της Γκεστάπο ανάμεσα στο σημείο ελέγχου «Τσάρλι» και την πλατεία Ποτσντάμερ, ένα μακρύτερο τμήμα του δεύτερου τείχους, κατά μήκος του ποταμού Σπρέε, κοντά στη γέφυρα Όμπερμπαουμπρύκε γνωστό ως «Γκαλερί της Ανατολικής Πλευράς», και ένα στην Μπερνάουερ Στράσε το οποίο μετατράπηκε σε μνημείο το 1999.
Ακόμη, κάποια άλλα μικρότερα τμήματα και λίγα φυλάκια βρίσκονται διασκορπισμένα στην πόλη του Βερολίνου. Όλα τα κομμάτια του τείχους έχουν υποστεί αλλοιώσεις κυρίως από τουρίστες οι οποίοι αφαιρούσαν υλικό από το τείχος για να το κρατήσουν ως σουβενίρ ή να το πουλήσουν.
Μέχρι και σήμερα υπάρχουν καταστήματα σουβενίρ στο Βερολίνο τα οποία πουλάνε μικρά κομμάτια από το τείχος με ή χωρίς πιστοποιητικό αυθεντικότητας.
Το ανατολικό μέρος του τείχους είναι σήμερα καλυμμένο από γκράφιτι. Το 1990, 118 καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο κλήθηκαν να διακοσμήσουν τα τμήματα του Τείχους που δεν είχαν καταστραφεί. Το 2008, και ενόψει της επετείου των 20 ετών από την πτώση του Τείχους ένα χρόνο αργότερα, ξεκίνησε ένα πολυδάπανο σχέδιο για την αποκατάσταση των τοιχογραφιών αυτών, με την συμμετοχή μάλιστα και πολλών από τους 118 καλλιτέχνες που δημιούργησαν τα έργα.
Σε πολλά τουριστικά σημεία της πόλης, ο Δήμος έχει τοποθετήσει πέτρινες πλάκες κατά μήκος της διαδρομής του Τείχους και μεταλλικές επιγραφές που αναγράφουν «Berliner Mauer 1961-1989».
Το 2004, ιδιωτικό μουσείο ανακατασκεύασε τμήμα του Τείχους, μήκους 200 μέτρων κοντά στο σημείο ελέγχου «Τσάρλι», όχι όμως πάνω στα ίχνη του αρχικού Τείχους. Για να τιμήσουν όσους πέθαναν προσπαθώντας να περάσουν στο Δυτικό Βερολίνο ύψωσαν 1000 λευκούς σταυρούς. Το μνημείο διατηρήθηκε μέχρι τον Ιούλιο του 2005.