Την μέρα που γεννήθηκε ένας σπουδαίος Έλληνας

Το ημερολόγιο έδειχνε 23 Οκτωβρίου 1925 και στην Ξάνθη, γεννιέται ο Μάνος (Εμμανουήλ) Χατζιδάκις ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης και ποιητής, βραβευμένος με Όσκαρ.

Θεωρείται ο πρώτος που συνέδεσε με το έργο του, θεωρητικό και συνθετικό, την λόγια μουσική με την λαϊκή μουσική παράδοση και πολλά από τα εκατοντάδες έργα του αναγνωρίζονται σήμερα ως κλασικά.

Η πρώτη εμφάνιση του Χατζιδάκι ως συνθέτη πραγματοποιείται το 1944 σε ηλικία 19 ετών, με τη συμμετοχή του στο έργο «Τελευταίος Ασπροκόρακας», ενώ 2 χρόνια αργότερα καταγράφεται η πρώτη του εργασία για τον κινηματογράφο στην ταινία «Αδούλωτοι Σκλάβοι».

Την περίοδο αυτή, ο Χατζιδάκις ανακαλύπτει το ρεμπέτικο τραγούδι και γίνεται ο πρώτος που θα το μελετήσει σε βάθος και θα κατανοήσει την αξία του και σε ηλικία 23 ετών, δίνει τη διάσημη πλέον διάλεξη για το ρεμπέτικο τραγούδι μέσω της οποίας προσέδωσε ευρωπαϊκής προέλευσης αξίες στο ρεμπέτικο.

Το 1957 ξεκινά μία περίοδος έντονης δημιουργικής δράσης. Ο Χατζιδάκις συνθέτει ασταμάτητα για το θέατρο και τον κινηματογράφο, όπου το έργο του γνωρίζει μεγάλη δημοφιλία, ενώ παράλληλα γράφει πολλά σημαντικά μουσικά έργα.

Το 1961 κέρδισε το ΄Οσκαρ «καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού» για το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά».

Η βράβευση αυτή του έδωσε παγκόσμια δημοσιότητα, την οποία ο Χατζιδάκις προσπάθησε να αποφύγει με κάθε τρόπο, θεωρώντας ότι του στερούσε τη δυνατότητα να διαμορφώσει ο ίδιος την σχέση του με τον ακροατή του.

Την περίοδο της κατοχής ήταν ενταγμένος στην ΕΠΟΝ Παγκρατίου. Αρθρογράφησε και έγραφε ποιήματα για παιδιά στο περιοδικό της ΕΠΟΝ Νέα γενιά κατά τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας του, από το 1943 και μετά με το ψευδώνυμο «Πέτρος Γρανίτης».

Από το 1946 αποστασιοποίειται από την πολιτική δράση και αναπτύσσει βαθιά πολιτική σκέψη, κεντρικός άξονας της οποίας ήταν η αμφισβήτηση και η αναθεώρηση. Η πολιτική σκέψη του Μάνου Χατζιδάκι επεκτείνεται στην ουσία των κοινωνικών ζητημάτων, πέρα και έξω από το χώρο που ορίζουν οι ιδεολογίες και βρίσκεται πανταχού παρούσα στο έργο του.

Από τη μεταπολίτευση και μέχρι το τέλος της ζωής του ο Μάνος Χατζιδάκις παρεμβαίνει συστηματικά και με έντονο τρόπο στο δημόσιο βίο. Αρχικά με το «Τρίτο Πρόγραμμα» κι αργότερα με το περιοδικό Το Τέταρτο επιχειρεί συνειδητά και μεθοδικά να αντιδράσει σε κατεστημένες αντιλήψεις.

Με πλήθος συνεντεύξεων, άρθρων και δηλώσεων πάλεψε ενάντια σε αυτά που ο ίδιος θεωρούσε ως μεθοδεύσεις, λαϊκισμό, συντηρητισμό και αμετροέπεια της εξουσίας. Οι παρεμβάσεις του Χατζιδάκι στα δημόσια πράγματα της χώρας δεν γίνονται χωρίς κόστος για τον ίδιο.

Ο Χατζιδάκις είχε αιρετικές ιδέες και πολλοί σύγχρονοι μελετητές του, έχουν αναρωτηθεί για την πραγματική πολιτική ταυτότητά του.

Η στάση του Μάνου Χατζιδάκι στα θέματα του δημόσιου βίου καθορίζεται από την αισθητική του και χαρακτηρίζει σημαντικό μέρος του έργου του.