Ξεσηκώθηκαν εκεί στην αντιπολίτευση με την απόφαση της Κυβέρνησης να απαγορεύσει τις συναθροίσεις επί ένα 4ήμερο, που συνέπιπτε με τον εορτασμό του Πολυτεχνείου.
Πυρ ομαδόν. Το ΚΙΝΑΛ, έστω και την τελευταία στιγμή αντιλαμβανόμενο την λούμπα στην οποία πήγαινε να πέσει αποστασιοποιήθηκε.
Ακούσθηκαν χαρακτηρισμοί όπως αυταρχική, αντιδημοκρατική, χουντική κλπ. Μέχρι και το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», σήμα κατατεθέν της χούντας επιστρατεύθηκε.
Δεν θα υπεισέλθω στο νομικό κομμάτι της απόφασης. Δεν είμαι ειδικός, και ως εκ τούτου δεν μπορώ να προβώ σε μια νομική τεκμηρίωση της συνταγματικότητας ήμη αυτής. Άλλωστε, επ’ αυτού έχουν αποφανθεί έγκριτοι νομικοί.
Το ζήτημα όμως δεν είναι κυρίως νομικό, αλλά πολιτικό και εθνικό. Για να το πω απλά. Το νομικό είναι το τυπικό μέρος. Με την βαρύνουσα σημασία που μπορεί να έχει.
Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού. Γιατί η Κυβέρνηση έλαβε αυτή την «αυταρχική» και «αντιδημοκρατική» απόφαση; Τι είναι αυτό που την τρόμαξε; Τι είχε να φοβηθεί; Ποια ήταν η επιδίωξη της; Να αποτρέψει τις μαζικές εκδηλώσεις και διαδηλώσεις, όσο μαζικές είναι βέβαια τα τελευταία χρόνια, υπό τον φόβο της ανατροπής της;
Στη πόλη μας, τα τελευταία χρόνια κατά τον επίσημο εορτασμό μόλις που συγκεντρώνονται αραία– αραία καμιά εικοσαραία.
Το ΚΚΕ τα ψιλοκαταφέρνει. Κινητοποιεί τον πειθαρχημένο κομματικό στρατό που διαθέτει. Έχει μια αξιοπρεπή παρουσία. Αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Όμως, καμία Κυβέρνηση δεν κλονίσθηκε και πολύ περισσότερο δεν ανατράπηκε σε εποχές που οι συμμετέχοντες στις διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου ξεπερνούσαν ίσως και τα 300.000 άτομα.
Τι είχε λοιπόν να φοβηθεί η παρούσα Κυβέρνηση από μια αναιμική εκδήλωση-διαδήλωση, αν επιτρεπόταν να γίνει; Θα ανατρέπετο; Θα ρηγματώνονταν το σύστημα; Απολύτως τίποτα.
Άλλωστε, τον ανατρεπτικό δυναμισμό αυτών των εκδηλώσεων τον έχουμε βιώσει. Κάποια πυρπολημένα αυτοκίνητα και κάποιες σπασμένες τζαμαρίες. Πέραν τούτου ουδέν.
Τότε γιατί αυτή η επιμονή για απαγόρευση; Απλώς, η κυβέρνηση ενήργησε στη βάση του αυτονόητου.
Όταν η υγειονομική μάχη κατά του κορωνοϊού βρίσκεται στην κορύφωση της, όταν σφραγίζεις επιχειρήσεις, όταν κλείνεις το κόσμο στα σπίτια του, όταν το Εθνικό Σύστημα Υγείας δοκιμάζεται και βρίσκεται στα όρια του, όταν από την συχνότητα σύνολης της ιατρικής κοινότητας εκπέμπονται μηνύματα σε δραματικό τόνο, όταν, όταν, όταν,…….είναι κρίμα που αυτό το αυτονόητο για κάποιους είναι δυσνόητο, και παρότι τα γυμναστήρια είναι λουκεταρισμένα αυτοί απτόητοι συνεχίζουν την «επαναστατική» τους γυμναστική.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια υπαρξιακή πολιτική ευκαιρία. Να δηλώσουμε το πολιτικό μας παρόν. Να δείξουμε ότι υπάρχουμε. Ότι είμαστε και εμείς εδώ. Και αν μας την πέσουν τα ΜΑΤ, ακόμη καλύτερα, θα ηρωοποιηθούμε κιόλας. Να το εκμεταλλευτούμε κιόλας.
Για αυτό ο καθένας το γιορτάζει ξεχωριστά. Δεν θέλουμε το κόσμο ενωμένο. Τον θέλουμε κομμάτι-κομμάτι. Έτσι όμως καταφέραμε να κατεβάσουμε το ακροατήριο του πολυτεχνείου σε μονοψήφιο νούμερο. Το αποστεώσαμε και το καταντήσαμε μια επιμνημόσυνη τελετή.
Πριν την αναστολή των εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο, ακυρώθηκαν όλες οι εκδηλώσεις για τις Εθνικές επετείους της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου. Με όλο το σεβασμό στην εξέγερση του πολυτεχνείου, νομίζω όμως, ότι οι 2 Εθνικές επέτειοι προηγούνται σε αξία και σημασία.
Κατά τάξιν ιεραρχίας βρίσκονται στην κορυφή. Ήταν 2 Εθνικές «αποκοτιές». Πως αλλιώς θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις την απόφαση κάποιων άτακτων να τα βάλουν με μια πανίσχυρη αυτοκρατορία στη πρώτη περίπτωση, και το σθένος ενός αδύναμου στρατού να αντιπαρατεθεί με την αρτιότερη πολεμική μηχανή της εποχής εκείνης στην δεύτερη περίπτωση, αυτής του άξονα.
Εκεί υπήρξε ομοφωνία. Καμία αντιρρητική φωνή. Ναι σε όλα. Να ακυρωθούν τα πάντα. Γιατί; Γιατί εδώ δεν υπάρχει χώρος για πολιτική εκμετάλλευση.
Το πράγμα δεν σηκώνει ιδιοποίηση. Ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης δεν ανήκαν σε κόμμα αλλά στο Έθνος. Άρα, πολιτικό όφελος μηδέν. Οπότε, ας πάει και το παλιάμπελο.
Ισχυρίζεται η αντιπολίτευση, ότι η Κυβέρνηση χρησιμοποίησε ένα ζήτημα δημόσιας υγείας ως πρόφαση για την καταστολή των πολιτικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Θα την συμβούλευα να μην παίζει σε αυτό το γήπεδο. Δεν την συμφέρει.
Σύντροφοι της αντιπολιτεύσεως, υπήρξατε κατά καιρούς θιασώτες, θαυμαστές και χειροκροτητές καθεστώτων, όπου οι ατομικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα ήταν μονίμως στην κατάψυξη και η Δημοκρατία σε μόνιμη καραντίνα.
Για αυτό λοιπόν να είσθε προσεκτικοί. Μην κουνάτε το δάκτυλο. Κύριοι της αντιπολιτεύσεως, δεν είσθε ακτιβιστικές οργανώσεις. Είσθε πολιτικά κόμματα, υποτίθεται υπεύθυνα. Ορίζετε κατά το μέτρο που σας αναλογεί τις τύχες της χώρας και της κοινωνίας. Ο θεσμικός σας ρόλος απαιτεί σοβαρότητα, και κυρίως εθνικό και όχι κομματικό υπολογισμό.