Σοκάρουν τα στοιχεία επιστημονικής έρευνας

Ισχυρό σοκ προκαλούν τα στοιχεία μεγάλης επιστημονικής έρευνας στην  Αμερική, ότι η παχυσαρκία κρύβεται πίσω από την αύξηση των καλά διαφοροποιημένων καρκίνων του  θυρεοειδούς!

Η έρευνα, που ανέλυσε δεδομένα από 3 μεγάλες εθνικές βάσεις δεδομένων των ΗΠΑ, παρουσιάστηκε στις 25 Μαρτίου στο ENDO 2019 (Ετήσια Συνάντηση της Εταιρείας Ενδοκρινολόγων).

Σύμφωνα με τα στοιχεία μέχρι το 2015, ένας από τους έξι θηλώδεις καρκίνους του θυρεοειδούς (PTC) και τα 2/3 όλων των ευμεγεθών θηλωδών όγκων του θυρεοειδούς στις Ηνωμένες Πολιτείες, εμφανίζονται σε υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα!

«Η έκταση του αντίκτυπου της παχυσαρκίας ήταν αυτό που περιμέναμε συνολικά για τα θηλώδη καρκινώματα, αλλά μας εκπλήσσει ότι ήταν τόσο μεγάλο για τους όγκους με διάμετρο άνω των 4 εκατοστών», τόνισαν οι Αμερικανοί ερευνητές κατά την παρουσίαση της έρευνας στο Συνέδριο.

Μάλιστα οι ερευνητές πρόσθεσαν ότι «Μπορεί να μην βλέπουμε αυτούς τους όγκους νωρίτερα, επειδή είναι πιο δύσκολο να τους ανιχνεύσουμε σε αυτούς τους ασθενείς, έως ότου έχουν ένα ορισμένο μέγεθος. Υπάρχουν επίσης ευρήματα ότι η παχυσαρκία εκτός του ότι εμπλέκεται στην προαγωγή και ανάπτυξη όγκων του θυρεοειδούς, μπορεί να σχετίζεται με έναν πιο επιθετικό τύπο αυτών».

«Αν και η σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και θηλώδους καρκινώματος έχει περιγραφεί παλαιότερα, αυτή ήταν ασαφής και αδύναμη μεθοδολογικά, ενώ η μεγάλη ποσότητα δεδομένων και στατιστικών προσαρμογών της νέας μελέτης με πολλές μεταβλητές, βελτιώνει την εμπιστοσύνη μας ότι υπάρχει πραγματικά αυτή η σχέση», αναφέρει, σχολιάζοντας την έρευνα, ο  διαπρεπής εξειδικευμένος Χειρουργός ενδοκρινών αδένων   Δημήτριος Γιάλβαλης, Υπεύθυνος  Τμήματος Ενδοκρινικής Χειρουργικής  της Κλινικής Γενικής και Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής και Χειρουργικής Πεπτικού στον  Όμιλο του Ιατρικού  Αθηνών.

Μια προηγούμενη μελέτη από ομάδα του National Cancer Institute των ΗΠΑ διαπίστωσε ότι έχει σημειωθεί αύξηση στην επίπτωση για όγκους όλων των μεγεθών και σταδίων και ότι η θνησιμότητα από τον καρκίνο του θυρεοειδούς επίσης αυξάνεται, γεγονός που υποδηλώνει ότι η αυξημένη διάγνωση του δεν είναι η μοναδική εξήγηση και ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες, αλλά και παράγοντες του τρόπου ζωής παίζουν το δικό τους ξεχωριστό ρόλο.Γενικά, η ανάπτυξη του καρκίνου του θυρεοειδούς, συμπίπτει με την επιδημία της παχυσαρκίας, καθώς μέχρι σήμερα το 40% των ενηλίκων των ΗΠΑ είναι παχύσαρκοι, ενώ ταυτόχρονα είναι γνωστό ότι η επίπτωση του καρκίνου του θυρεοειδούς στις ΗΠΑ αυξήθηκε 3,5 φορές μεταξύ 1980 και 2015, από 6,0 σε 22,3 ανά 100,000 στις γυναίκες και 2,1 έως 7,6 ανά 100,000 στους άνδρες. Σχεδόν όλη η αύξηση προήλθε από θηλώδεις ιστολογικούς τύπους. Όπως αναφέρει ο κ. Γιάλβαλης «Μεγάλο ενδιαφέρον, παρουσιάζει μια παλαιότερη του 2011 σημαντική μελέτη, που ανέλυσε τα δεδομένα 5 άλλων προοπτικών μελετών από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ,  η οποία αποκάλυψε  με ισχυρές ενδείξεις ότι η παχυσαρκία είναι ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου, για ανάπτυξη καρκίνου του θυρεοειδούς, κυρίως για μεγάλους θηλώδεις όγκους. Σε αυτήν εξετάστηκε περίοδος από το 1995-1996 έως το 2011, όπου εντόπισαν 824 πρωτογενείς καρκίνους του θυρεοειδούς, συμπεριλαμβανομένων των 604 περιστατικών θηλωδών όγκων. Μετά τις απαραίτητες στατιστικές προσαρμογές των δεδομένων, διαπιστώθηκε ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης θηλώδους καρκινώματος αυξήθηκε σε ασθενείς με μεγαλύτερο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ).Σε σύγκριση με ΔΜΣ 18,5-24,9 kg / m2, ο συνολικός σχετικός κίνδυνος PTC ήταν 1,26 για ΔΜΣ 25,0-29,9 kg / m2 και 1,30, ενώ για ΔΜΣ 30 kg / m2 υψηλότερος. Δεν υπήρχε σχέση του ΔΜΣ με το στάδιο της νόσου στη διάγνωση, ενώ επίσης δεν βρέθηκε σημαντική σχέση μεταξύ κινδύνου BMI και PTC για όγκους μικρότερους από 4 cm σε διάμετρο. Εντούτοις, μεταξύ των μεγαλύτερων από 4 cm όγκων, υπήρξε μια ισχυρή σχέση, με σχετικό κίνδυνο 2,93 για BMI 25,0-29,9 kg / m2 και 5,42 για 30 kg / m2 και άνω (σε σύγκριση με ΔΜΣ 18,5-24,9 kg / m2)».Υπάρχουν διάφορες πιθανές ερμηνείες αυτών των ευρημάτων σύμφωνα με τους ερευνητές:·        Μπορεί να υπάρχει καθυστέρηση εντόπισης του όγκου στην ομάδα των παχύσαρκων, λόγω μεγαλύτερης δυσκολίας στην ανίχνευση μέσω ψηλάφησης ή απεικόνισης, οπότε ο όγκος μπορεί να μην είναι εμφανής μέχρι να αυξηθεί·        Επιπρόσθετα, η παρακολούθηση και εντόπιση μπορεί να είναι πιο εύκολη , άρα σε μεγαλύτερα ποσοστά, σε εκείνους με χαμηλότερο ΔΜΣ.·        Η παχυσαρκία μπορεί να ασκήσει άμεση επίδραση στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του όγκου, χωρίς όμως να μπορούμε να το βασίσουμε αυτό σε ακράδαντα στοιχεία επί του παρόντος·        Τέλος επισημαίνουν ότι χρειάζονται περισσότερες πληροφορίες, όπως για το πώς διαγνώστηκαν αυτά τα παχύσαρκα άτομα ή αν είχαν καλή πρόσβαση σε πρωτοβάθμιες ή δευτεροβάθμιες μονάδες υγείας, ώστε να δουν ειδικό γιατρό.Στην συνέχεια, στην προσπάθειά τους να δουν πως θα μπορούσε η μελέτη αυτή να βοηθήσει στην πρόληψη, οι ερευνητές αυτής της μελέτης ήθελαν να εκτιμήσουν το κλάσμα που οφείλεται στον πληθυσμό (PAF) ή το ποσοστό των περιπτώσεων (PTC) που δεν θα είχαν συμβεί χωρίς έκθεση (δηλαδή, παχυσαρκία).Υποθέτοντας μια 10ετή περίοδο, το κλάσμα Θηλώδους καρκινώματος που οφείλεται στον πληθυσμό εξαιτίας της παχυσαρκίας, αυξήθηκε από 11% το 1985-1997 σε 16% το 2013-2015. Για θηλώδη μεγαλύτερα από 4 cm, η αύξηση ήταν από 51% έως 63%. Αυτό σε νούμερα αντιστοιχεί περίπου σε 7500 συνολικών θηλώδη καρκινώματα και 2350 μεγάλα θηλώδη καρκινώματα, που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, λένε οι επιστήμονες.«Οι ευρείες παρεμβάσεις σε επίπεδο γενικού πληθυσμού, που έχουν σχεδιαστεί για να περιορίσουν την παχυσαρκία, μπορεί να έχουν το πρόσθετο όφελος από τη μείωση της συχνότητας εμφάνισης του θηλώδους καρκινώματος του θυρεοειδούς  και πολλά άλλα οφέλη για την υγεία», αναφέρει ο κ. Γιάλβαλης και καταλήγει ότι «Αυτός είναι ένας ακόμα καλός λόγος, να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να επιτύχουν ένα υγιές βάρος».