Από την πρώτη στιγμή της πανδημίας, οι μαχόμενοι Υγειονομικοί, οι φωνές με «τα καλυμμένα στόματα», μέσα στις διεκδικήσεις τους για μέτρα προστασίας προέβαλαν την επείγουσα αναγκαιότητα του εμβολιασμού και την αναγνώριση της σημαντικότατης αξίας του.
Ωστόσο, η Κυβέρνηση, διαχειρίστηκε συνολικά την πανδημία επικαλούμενη την ατομική ευθύνη του κάθε εργαζόμενου, του κάθε νέου, του κάθε συνταξιούχου, αφήνοντας στην άκρη παρατημένη την δική της κρατική συλλογική ευθύνη.
Με αυτό τον τρόπο, επιχείρησε και επιχειρεί να μετακυλήσει, να φορτώσει στον λαό τις δικές της ευθύνες με το να προβάλλει ως βασική και γρήγορη διέξοδο από την πανδημία την ατομική ευθύνη του καθενός ως πρώτιστο καθήκον.
Αντί να προβάλει και να εφαρμόσει τα απαραίτητα μέτρα που υποχρεούται και πηγάζουν από την δική της κρατική ευθύνη, ώστε να παραδειγματίσει, να διευκολύνει, να οδηγήσει τον λαό στην θωράκιση από τον ιό και στον ασφαλή δρόμο της εξόδου και όχι σε ατομικά, επικίνδυνα, διχαστικά, αδιέξοδα μονοπάτια.
Έτσι και στην εφαρμογή του εμβολιαστικού σχεδίου προβάλει ως εμπόδιο για «την γρήγορη και οριστική έξοδο μας από την δοκιμασία» την ατομική ευθύνη «ενός ποσοστού πολιτών που διστάζουν να εμβολιαστούν», «ξεχνώντας» τις δικές της ευθύνες.
Έτσι προχωρά σε μια τιμωρητική πολιτική με υποχρεωτικότητα εμβολιασμού στους εργαζόμενους που υπηρετούν σε δομές υγείας και πρόνοιας, ποινές στους ανεμβολίαστους, καθώς και προνόμια και «προπληρωμένες κάρτες» για τους εμβολιασμένους.
Με την τροπολογία για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, η Κυβέρνηση επιχειρεί, να απεμπολήσει τις δικές της ευθύνες για τις καθυστερήσεις και την ελλιπή ενημέρωση για τον εμβολιασμό, για την απουσία ουσιαστικής ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας, για την ανεπάρκεια μέτρων προστασίας της υγείας σε χώρους δουλειάς και σχολεία, για το συγχρωτισμό στα ΜΜΜ, αφού, για άλλη μια φορά, τα υγειονομικά πρωτόκολλα «προσαρμόσθηκαν» στα συμφέροντα των τουριστικών, ναυτιλιακών και μεταφορικών ομίλων.
Με την επίκληση της «ατομικής ευθύνης» για την αντιμετώπιση της επιδημίας, προσπαθούν να κρύψουν τις κυβερνητικές ευθύνες για το ότι:
-
Το πρόγραμμα για τον εμβολιασμό των φιλοξενούμενων στους οίκους ευγηρίας ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, 7 μήνες μετά την έναρξή του
-
Το πρόγραμμα για τους εμβολιασμούς κατ’ οίκον, όσων δεν μπορούν να μετακινηθούν, δεν έχει ακόμα ξεκινήσει, ενώ το 97% των φιλοξενούμενων Προσφύγων στα 6 Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης και στα 35 Κέντρα Φιλοξενίας παραμένουν ανεμβολίαστοι.