Ήταν 19 Ιουνίου 1865 και σε ηλικία 65 ετών, φεύγει από την ζωή, ο Αγωνιστής του ΄21 και Εθνικός Ευεργέτης Ευαγγέλης Ζάππας.
Γεννήθηκε στο Λάμποβο της Βορείου Ηπείρου γιος του εμπόρου Βασιλείου Ζάππα και της Σωτήρας Ζάππα.
Σε ηλικία 13 ετών και αφού είχε διδαχθεί τα στοιχειώδη γράμματα στο Τεπελένι, μετέβη στα Ιωάννινα και κατετάγη στη σωματοφυλακή του Αλή Πασά, στην οποία υπηρέτησε μέχρι την ηλικία των 20 ετών.
Όταν πληροφορήθηκε ότι οι Σουλιώτες υπό τον Μάρκο Μπότσαρη πολεμούσαν τις δυνάμεις του Συλτάνου στο πλευρό του Αλή, ενώθηκε μαζί τους και έγινε το πρωτοπαλίκαρο του Μπότσαρη.
Το 1824 έλαβε το βαθμό του Ταξιάρχου και ορίστηκε Διοικητής στα Βλαχοχώρια της Αιτωλοακαρνανίας. Μετά την απελευθέρωση, αμείφθηκε για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Επανάσταση με την παραχώρηση εθνικών γαιών από τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Αποποιήθηκε την προσφορά της πατρίδας και μετέβη στην Βέροια με σκοπό να επιδοθεί στο εμπόριο ή τη γεωργία αλλά δεν παρέμεινε για πολύ καιρό, επειδή δεν μπορούσε να συμβιώσει με τους Τούρκους και φεύγει για το Βουκουρέστι.
Αρχικά άσκησε το επάγγελμα του πρακτικού γιατρού, χάρη στις γνώσεις που είχε αποκτήσει και άρχισε τις γνωριμίες με τους ηγουμένους των Μοναστηριών της περιοχής, από τους οποίους άρχισε να μισθώνει κτήματα. Η κίνησή του αυτή, αποτέλεσε το έναυσμα για την απόκτηση της αμύθητης περιουσίας του και στις αρχές της δεκαετίας του 1850 είχε φθάσει στο απόγειο της επιχειρηματικής του δράσης.
Τότε άρχισε να διαθέτει μεγάλα ποσά για φιλανθρωπικούς και εθνικούς σκοπούς, πρώτα στη Μολδοβλαχία και μετέπειτα στην Ελλάδα. Με κληροδότημά του ανεγέρθηκε το «Ζάππειο Μέγαρο» στην Αθήνα.
Το 1863 υπέστη διανοητική διαταραχή και 2 χρόνια μετά έφυγε από την ζωή και τάφηκε στο Ναό του Ευαγγελισμού στο κτήμα του στο Μπροστένι της Μολδοβλαχίας.
Άγαμος και χωρίς απογόνους άφησε όλη την περιουσία του στην Επιτροπή των Ολυμπίων
Η περιουσία του Ζάππα που περιήλθε τελικά στην Ελλάδα ήταν αρκετά μικρότερη από την αναφερομένη στη διαθήκη του, επειδή διεκδικήθηκε τόσο από το Ρουμανικό δημόσιο, όσο και από τα παιδιά του μεγαλύτερου αδελφού του Αναστασίου.
Μάλιστα, τέτοια ήταν η ένταση στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ρουμανίας σχετικά με τη διεκδίκηση της αμύθητης περιουσίας του Ευαγγέλη Ζάππα, ώστε μετά και το θάνατο του Κωνσταντίνου Ζάππα το 1892, οι διπλωματικές σχέσεις των δύο κρατών διακόπηκαν και αποκαταστάθηκαν πλήρως χρόνια αργότερα, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, που έθεσε τέρμα στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο.