Οροθετικοί στον ιό Epstain Barr (EBV) που προκαλεί τη «νόσο του φιλιού» (λοιμώδη μονοπυρήνωση) είναι κατά προσέγγιση το 90-95% των ενηλίκων παγκοσμίως!
Μάλιστα σύμφωνα με Φινλανδική επιστημονική μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου του «Journal of Medical Virology», ο ιός παραμένει στη ρινοφαρυγγική περιοχή μετά την αρχική μόλυνση και μπορεί να αναπτύξει αρκετές ασθένειες!
«Τα συμπεράσματα της επιστημονικής μελέτης έχουν μεγάλο ενδιαφέρον καθώς ο συγκεκριμένος ιός εντοπίστηκε σε πολύ μεγάλο ποσοστό τόσο στις αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια) (74%), όσο και στις αμυγδαλές (71%)» αναφέρει ο διακεκριμένος Έλληνας Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος Μηνάς Αρτόπουλος Διευθυντής του Τμήματος Χειρουργικής Τραχήλου-Θυρεοειδούς της Ω.Ρ.Λ κλινικής του «ΜΗΤΕΡΑ».
Όσον αφορά στην διάγνωση του ιού, όπως εξηγεί ο κ Αρτόπουλος, «χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και γίνεται μόνο με τεστ (τεστ μονοπυρήνωσης) και αντισώματα έναντι του ιού.
Και αυτό γιατί οι συμπτωματικοί ασθενείς (τα παιδιά μπορεί να είναι και ασυμπτωματικά) συνήθως εμφανίζουν πυρετό, κακουχία και γενικευμένη κόπωση.
Τα συμπτώματα αυτά στην πορεία συνοδεύονται από οξεία φαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα, λεμφαδενοπάθεια και σπληνομεγαλία η οποία διαρκεί περισσότερο από ένα μήνα.
Πολύ συχνά η λοιμώδης μονοπυρήνωση εμφανίζεται με γενικευμένο εξάνθημα, παρόμοιο με εκείνο της ιλαράς, του οποίου η εμφάνιση αυξάνεται δραματικά ύστερα από χορήγηση αμπικιλλίνης ή αμοξυκιλλίνης».
Τα συγκεκριμένα αντιβιοτικά χορηγούνται για την θεραπεία της βακτηριακής αμυγδαλίτιδας, η οποία πολύ συχνά αποτελεί εσφαλμένη διάγνωση κατά την πρώτη επίσκεψη στον θεράποντα. Για την αποφυγή του σφάλματος αυτού, συστήνεται η διενέργεια μόνο-τεστ (τεστ μονοπυρήνωσης), μια εξέταση που ανιχνεύει γρήγορα τα ετερόφιλα αντισώματα (συγκολλητίνες).
Σκοπός της διάγνωσης, σύμφωνα με τους ΩΡΛ είναι η διάκριση της λοιμώδους μονοπυρήνωσής που προκαλείται από EBV ή από άλλα αίτια. Και αυτό γιατί η λοίμωξη προκαλείται και από ιογενής ηπατίτιδα, HIV, CMV, τοξοπλάσμωση, στρεπτοκοκκική φαρυγγοαμυγδαλίτιδα, διφθερίτιδα, οξεία λευχαιμία.
Η σωστή διάγνωση και η διάκριση της αιτίας, βοηθά ώστε να επιτυγχάνεται η βέλτιστη δυνατή θεραπευτική προσέγγιση.
Θεραπεία μετά την διάγνωση
Οι ασθενείς θα πρέπει να αποφεύγουν την σωματική δραστηριότητα λόγω κινδύνου ρήξης του σπλήνα για τουλάχιστον 21 ημέρες μετά την εμφάνιση των αρχικών συμπτωμάτων.
-
Υγρά (IV χορήγηση εάν είναι απαραίτητο)
-
Αναλγητικά/αντιπυρετικά (π.χ. ακεταμινοφαίνη), λιδοκαΐνη επί φαρυγγαλγίας.
Τα στεροειδή δεν αποτελούν πρώτη γραμμή αντιμετώπισης, παρά μόνο σε επιλεγμένες περιπτώσεις. Η μη έγκαιρη και σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση, όπως και η ανοσοκαταστολή έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών.
Ποικιλία επιπλοκών
Οι περισσότερες από τις παρακάτω επιπλοκές σημειώνονται σε ποσοστό <1% κατά την διάρκεια οξείας πρωτοπαθούς μόλυνσης από EBV.
Στο νευρικό σύστημα:
-
Σύνδρομο Guillain-Barré
-
Μηνιγγοεγκεφαλίτιδα(≥1%)
-
Διαταραχές κρανιακών νεύρων (π.χ.παράλυση Bell)
-
Πρωτοπαθές λέμφωμα ΚΝΣ
-
Σκλήρυνση κατά πλάκας
Στο αιμοποιητικό:
-
Αιμοφαγοκυτταρική λεμφοϊστιοκυττάρωση (HLH): μια απειλητική για τη ζωή αιματολογική διαταραχή που περιλαμβάνει πανκυτταροπενία και σοβαρή φλεγμονή λόγω αυξημένης δραστηριότητας κυτταροτοξικών Τ κυττάρων και μακροφάγων
-
Αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία, θρομβοπενία(≥1%)
-
Θρομβωτική θρομβοπενική πορφύρα, αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο
-
Διάχυτη ενδαγγειακή πήξη
Εκδηλώσεις από τα υπόλοιπα συστήματα:
-
Απόφραξη ανώτερου αεραγωγού(≥1%)
-
Ρήξη σπλήνας
-
Οξεία νεφρική ανεπάρκεια
-
Περικαρδίτιδα/μυοκαρδίτιδα
-
Πνευμονία
-
Ωτίτιδα
Συναφείς κακοήθειες
-
Λέμφωμα Burkitt (BL)
-
Λέμφωμα Hodgkin
-
Ρινοφαρυγγικό καρκίνωμα
Λεμφοϋπερπλαστική διαταραχή μετά την μεταμόσχευση:
-
Επανενεργοποίηση EBV σε ασθενείς με σοβαρή ανοσοκαταστολή