Ήταν κάποτε ο Στρουμφίτης ο πιο μικρός στην ηλικία στο χωριό των Στρουμφ.
Έβλεπε τον πατέρα του να του λέει ιστορίες για το πώς ονειρεύονταν το Στρουμφοχωριό αλλά όταν τελείωνε τις ιστορίες ο Στρουμφίτης κοιτούσε έξω από το παράθυρο του σπιτιού και έβλεπε τα ίδια χάλια.
Αποφάσισε να επισκεφτεί τον Παπαστρούμφ μιας και ήταν ο μεγαλύτερος του χωριού αλλά και ο σοφότερος για πάρει απαντήσεις στα ερωτήματα που είχε θέσει στον πατέρα του ο Στρουμφίτης μήπως καταλάβει τι πήγε στραβά και ακόμη το Στρουμφοχωριό έχει αυτά τα μικρά μπλε σπίτια , δρόμους χωρίς άσφαλτο και παρόν χωρίς μέλλον.
Ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος :
-Γιατί Παπαστρούμφ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ψηφίζουμε τους ίδιους Στρουμφ αλλά και όταν τους αλλάζουμε δεν αλλάζει εικόνα το χωριό ;
– Στρουμφίτη ξέρεις τι είναι η διαφήμιση ;
-Ξέρω, ξέρω. Το δείχνει η τηλεόραση όταν θέλουν να μας πουλήσουν ένα προϊόν.
– Πόσες φορές το προϊόν Στρουμφίτη είναι αυτός ακριβώς που σου είπαν ; Πόσες φορές είδες ανθρώπους να λένε κάτι άλλο από αυτό που πιστεύουν ;
– Γιατί όμως Παπαστρουμφ ; Η τηλεόραση δεν πρέπει να λέει αλήθειες ;
– Στρουμφίτη η τηλεόραση ζει από τις διαφημίσεις. Βρίσκει προϊόντα ή ανθρώπους που πληρώνουν και θέλουν να διαφημιστούν. Αφού πλέον ο εμπορικός κόσμος δεν μπορεί να στηρίξει την τηλεόραση με διαφημίσεις πλέον διαφημίζονται άνθρωποι και κυρίως αυτοί που μοιράζουν χρήμα.
Αυτό δημιουργεί ένα ατέλειωτο αλισβερίσι καθώς δεν υπάρχουν αυτοί που θα καταγγείλουν. Αισθάνονται εξαρτημένοι, μην τους κατηγορείς Στρουμφίτη αγώνας επιβίωσης λέγεται, οικονομικά με αποτέλεσμα να βλέπουμε το ίδιο έργο συνεχώς.
Θυμάμαι, κάποτε, ένας υπουργός στο Στρουμφοχωριό έφερε με μετάθεση την σύζυγο κάποιου που τον λιβάνιζε ολημερίς.
Την ίδια περίοδο άλλη Στρουμφοβουλευτής μοίραζε πακέτα ενημέρωσης 1000 ευρώ για το καλό των Στρουμφ.
Εκείνη την περίοδο ακόμη πρώην υποψήφιος βουλευτής των Στρουμφ έκανε «μπάσιμο» για να αποκτήσει δημοτικούς συμβούλους του δήμου μας για να μεγαλώσει την στάνη του ενώ ένας άλλος πήρε έναν άλλο πρώην δημοτικό σύμβουλο και τον έκανε διευθυντή του πολιτικού του γραφείου.
Αν τα σκεφτείς αυτά Στρουμφίτη θα δεις ότι λειτουργούν σαν πυραμίδα. Χτίζουν την βάση για την επανεκλογή τους και δεν μένει χρόνος για να ασχοληθούν με το Στρουμφοχωριό.
-Παπαστρούμφ τι να κάνω για να αλλάξω τον κόσμο ;
– Στρουμφίτη αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει γιατί στεκόμαστε στην κορυφή της πυραμίδας χωρίς να σκεφτόμαστε αν μας αξίζει.
Έζησα να δω ένα Μαοικό να γίνει δήμαρχος και βουλευτής με παράταξη άλλης ιδεολογίας.
Είδα ανεξάρτητους δημάρχους να γίνονται εξαρτημένοι από κόμματα .
Είδα ανθρώπους να λένε ότι επιδοτούν την εργασία αλλά τελικά επιδοτούν την ανεργία.
Είδα ανθρώπους να δίνουν προίκα ένα περίπτερο στην ανύπαντρη θυγατέρα αλλά να μην νοιάζονται για την μονογονεική οικογένεια που οι ασθένειες την χώρισαν.
Είδα ανθρώπους να προσπαθούν να μας πείσουν ότι μας ενδιαφέρει η κόντρα δύο ανθρώπων για το ποιο θα είναι το μεγαλύτερο πολιτικό τους βήμα ενώ κανείς τους δεν έχει ένα έργο αναφοράς. Μια λίμνη, ένα αεροδρόμιο, κάτι που να τους μνημονεύει.
-Με αυτά που μου λες Παπαστρουμφ δεν μου μένουν πολλά να κάνω.
-Στρουμφίτη, έχεις τις εξής επιλογές. 1) Να προσπαθείς ολημερίς να κάνεις τους άλλους να δουν 2) Να εμπλακείς στο μηχανισμό και να προσπαθήσεις να τον αλλάξεις 3) Να εκμεταλλευτείς και εσύ τους άλλους και 4) ένα εισιτήριο για το εξωτερικό.
Σ.Σ . Πάσα ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα είναι απλή σύμπτωση.