Το ημερολόγιο έδειχνε 4 Μαρτίου 1910 όταν στο Λιβόρνο της Ιταλίας, ξεκινά η ιστορία ενός θρύλου.
Το θωρακισμένο καταδρομικό «Γεώργιος Αβέρωφ» επίσης κοινώς γνωστό ως «Θωρηκτό Αβέρωφ», το ιστορικό πλοίο της νεότερης Ελλάδας, είναι έτοιμο και έχει μπει σε αντίστροφη μέτρηση καθέλκυσης.
Ήταν ακριβές αντίγραφο του ιταλικού θωρακισμένου καταδρομικού «Pisa» που είχε ναυπηγηθεί 3 χρόνια νωρίτερα.
Πρόκειται για το μοναδικό δείγμα του τύπου θωρακισμένο καταδρομικό που διατηρείται στον κόσμο ως σήμερα.
Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, δαπάνησε 23.650.000 χρυσές δραχμές με τις 8 εκ. να προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ που παραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου και στην οποία όριζε ότι το ποσό, θα διατεθεί για την ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα φέρει το όνομά του.
Το πλοίο πήρε μέρος στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο ως ναυαρχίδα του Στόλου, συμμετείχε στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις ναυμαχίες ενάντια στον Οθωμανικό Στόλο και αναλαμβάνοντας αυτόνομη δράση έτρεψε τον εχθρικό στόλο σε φυγή καταδιώκοντάς τον.
Μετά την εισβολή των Γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, λόγω της παλαιότητάς του, το ΓΕΝ σχεδίαζε να το βυθίσει, αλλά το πλήρωμά του εξεγέρθηκε και με δική του πρωτοβουλία διέφυγε στην Αλεξάνδρεια και ήταν ένα από τα λίγα ελληνικά πλοία που κατάφεραν να φτάσουν σώα στην Αλεξάνδρεια, καθώς τα περισσότερα βυθίστηκαν από τις επιδρομές γερμανικών αεροπλάνων. Κατά τη διάρκεια του πολέμου το θωρηκτό έκανε περιπολίες στον Ινδικό Ωκεανό.
Το 1984 το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να το μετατρέψει σε πλωτό μουσείο και το μετέφερε στο Φάληρο όπου βρίσκεται από τότε και τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού που εισέρχονται στο λιμάνι του Φαλήρου πρέπει να τιμήσουν το «Γ. Αβέρωφ» με το σχετικό σφύριγμα και το πλήρωμα να στέκεται σε στάση προσοχής πάνω στο κατάστρωμα κοιτώντας προς την πλευρά του θωρηκτού.
Το 2003 το θωρηκτό, βραβεύτηκε για τις υπηρεσίες που προσέφερε, με το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών.