Το ημερολόγιο έδειχνε 19 Φεβρουαρίου 1956 όταν οι Ελληνίδες ψηφίζουν για πρώτη φορά σε Εθνικές εκλογές και γίνεται πράξη η αναγνώριση της ιδιότητας του πολίτη στις γυναίκες που είχε κατοχυρωθεί ήδη στο Σύνταγμα του 1864, αλλά χρειάστηκε σχεδόν ένας αιώνας για να καταφέρουν οι Ελληνίδες να φτάσουν στην κάλπη, έχοντας κατακτήσει πλήρως το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
Η πλήρης κατοχύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών ψηφίστηκε στις 28 Μάιου του 1952, χωρίς όμως τελικά να συμμετάσχουν στις εκλογές του Νοεμβρίου, γιατί δεν είχαν ενημερωθεί οι εκλογικοί κατάλογοι. Το 1953, σε επαναληπτική εκλογή στην Θεσσαλονίκη, εξελέγη η πρώτη γυναίκα Βουλευτής. Ήταν η Ελένη Σκούρα («Ελληνικός Συναγερμός»), που μαζί με την Βιργινία Ζάννα («Κόμμα Φιλελευθέρων»), υπήρξαν οι 2 πρώτες γυναίκες υποψήφιες για το βουλευτικό αξίωμα.
Για πρώτη φορά οι Ελληνίδες, ψήφισαν στις Δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934 αλλά το εκλογικό δικαίωμα δόθηκε μόνο σε όσες είχαν κλείσει τα 30 χρόνια και διέθεταν τουλάχιστον απολυτήριο Δημοτικού.
Μάλιστα στις βουλευτικές εκλογές του 1956, η Λίνα Τσαλδάρη της ΕΡΕ και η Βάσω Θανασέκου της «Δημοκρατικής Ένωσης» εισέρχονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με την πρώτη να γίνεται και η πρώτη γυναίκα – Υπουργός, καθώς ανέλαβε το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας στην Κυβέρνηση, ενώ την ίδια χρονιά εκλέχθηκε και η πρώτη γυναίκα Δήμαρχος, η Μαρία Δεσύλλα, στην Κέρκυρα.