Το ημερολόγιο έδειχνε 20 Αυγούστου 1949 και ερχόταν στην ζωή στην Θεσσαλονίκη ο Νικόλαος Ασημόπουλος.
Ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Διακρίθηκε στο άλμα εις ύψος καθώς και στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, του έγινε επίσημη πρόταση από την ομάδα της Κοζάνης, αλλά τελικά η συμφωνία ναυάγησε.
Στα 18 του χρόνια, έφυγε για την Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής.
Αρχικός στόχος του ήταν να περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας, την οποία άσκησε ερασιτεχνικά παράλληλα με τις σπουδές του. Σε κάποιο άρθρο του σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Άσιμος και έκτοτε το καθιέρωσε.
Αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ. Ανυπότακτος, αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του και τα λεγόμενά του. Συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Όταν τον άφησαν, η ταυτότητά του είχε χαθεί. Δεν έβγαλε άλλη, παρά μόνο 18 χρόνια αργότερα, οπότε κατάφερε να του εκδώσουν μία ταυτότητα στο όνομα Άσιμος, με την διευκρίνιση «Άνευ θρησκεύματος».
Το 1973, κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα, παρουσιάζοντας πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα «κόντρα» στο κατεστημένο.
Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια σε ένα δισκάκι 45 στροφών. Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του.
Το 1977 φυλακίστηκε για 2 μήνες, μαζί με άλλους 5 εκδότες – συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο».
Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το».
Το 1983, άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, όπου ζούσε εκεί και συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά, πρόχειρα κοσμήματα κατασκευής γνωστών του, κασέτες δικές του κυρίως, φωτιστικά, πήλινα, κάρτες παλιές και πολλά άλλα.
Το 1987 οδηγήθηκε βιαίως σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μεγάλη του πίκρα για αυτή την αβάσιμη κατηγορία, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ.
Η εκκρεμούσα δίκη, μαζί με άλλα προβλήματα που αντιμετώπιζε, συσσωρεύτηκαν μέσα του…
Μετά από 2 ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, στις 17 Μαρτίου 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του.