Το ημερολόγιο, έδειχνε 18 Ιουλίου 1918 όταν στο μικρό χωριό Μβέζο στο Ν.Α. τμήμα της Νοτίου Αφρικής, ερχόταν στην ζωή ο Ρολιλάχλα Μαντέλα που αργότερα πήρε το όνομα Νέλσον από έναν δάσκαλό του την πρώτη του μέρα στο σχολείο, αλλά στην χώρα θα γινόταν αργότερα γνωστός και απλά ως Μαντίμπα, το όνομα της φυλής του.
Το 1937 στάλθηκε σε Κολέγιο μεθοδιστών ιεραποστόλων, όπου για πρώτη φορά στην ζωή του απέκτησε φιλική σχέση με ανθρώπους από διαφορετική φυλή από αυτόν.
Βρέθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ, όπου ξεκίνησε σπουδές Νομικής και ως φοιτητής αγωνίστηκε για να δοθούν πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα στις πάμπολλες ομάδες αυτοχθόνων στην Νότιο Αφρική.
Το 1944 μπήκε στην οργάνωση «Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο» (ANC), ιδρύοντας μαζί με άλλους και τη Νεολαία του ΑΝC.
Το 1952 ήλθε αντιμέτωπος για πρώτη φορά με το δικαστικό σύστημα του Απαρτχάιντ, όταν του επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι για την πολιτική του δραστηριότητα.
Τον ίδιο χρόνο άνοιξε το πρώτο δικηγορικό γραφείο της Νοτίου Αφρικής μόνο με μαύρους νομικούς. Εξασκώντας τη δικηγορία, ο Μαντέλα έκανε εκστρατεία για την καταπολέμηση του Απαρτχαϊντ και το 1956 κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία. Μετά την πολύχρονη δίκη εναντίον του ίδιου και των συγκατηγορούμενών του, οι κατηγορίες τελικά κατέπεσαν.
Το καθεστώς του Απάρτχαιντ σκλήρυνε όμως όλο και περισσότερο την στάση του και τελικά το 1960 το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο κηρύχθηκε παράνομο. Μαζί του πέρασε στην παρανομία και ο Μαντέλα. Συνελήφθη ξανά, κατηγορήθηκε για σαμποτάζ και απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης και καταδικάστηκε το 1964 σε ισόβια.
Με τον Μαντέλα στη φυλακή και την ηγεσία του εξόριστη, τα μέλη του ANC οι αυτόχθονες της Νοτίου Αφρικής προχωρούσαν σε εξεγέρσεις που κατέληγαν σε αιματηρή καταστολή.
Εντός και εκτός Νοτίου Αφρικής, ο Μαντίμπα έγινε το σύμβολο της καταπίεσης και το σύμβολο του αγώνα για ελευθερία και ισότητα.
Οι εξελίξεις, στις οποίες συνέβαλε και η διεθνής κατακραυγή, οδήγησαν στην αποκατάσταση του ANC και την απελευθέρωση του Μαντέλα το 1990 μετά από 27ετή φυλάκιση.
Από την ηγεσία του ANC, ξεκίνησε τις συνομιλίες με την κυβέρνηση για ένα κράτος, στο οποίο όλοι οι πολίτες θα ήταν ίσοι απέναντι στο νόμο ανεξαρτήτως φυλής με την κατάρτιση νέου Συντάγματος.
Τιμήθηκε, μαζί με τον τότε πρόεδρο της χώρας Φρέντερικ ντε Κλερκ, με το βραβείο Ειρήνης το 1993.
Στις εκλογές του 1994, το ANC κέρδισε με απόλυτη πλειοψηφία και ο Μαντέλα εξελέγη από το νέο Κοινοβούλιο ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής και στις πρώτες εκλογές χωρίς φυλετικούς διαχωρισμούς
Μετά το τέλος της θητείας του το 1999, πήρε μέρος ως διαμεσολαβητής σε διάφορες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στην Αφρική. Τελικά, αποσύρθηκε οριστικά από τα κοινά το 2004 αντιμετωπίζοντας προβλήματα υγείας και 9 χρόνια αργότερα, έφυγε από την ζωή, έχοντας ξεχωριστή θέση στην ιστορία του 20ου αιώνα ως μαχητής εναντίον του τελευταίου ρατσιστικού καθεστώτος στον δυτικό κόσμο.