Όταν «έσβηνε» μια αιρετική φωνή της Ελλάδας

Το ημερολόγιο έδειχνε 8 Σεπτεμβρίου 2000 και σε ηλικία 66 ετών, έφευγε από την ζωή ο Δημοσιογράφος και Συγγραφέας Βασίλης Ραφαηλίδης.

Γεννημένος στα Σέρβια Κοζάνης, πέρασε την εφηβεία του στην Καστοριά λόγω μετάθεσης των Εκπαιδευτικών γονιών του και στην Αθήνα σπούδασε Κινηματογράφο στην Σχολή Σταυράκου και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε ως  βοηθός σκηνοθέτη ενώ γύρισε και ως σκηνοθέτης 2 ταινίες – ντοκιμαντέρ μικρού μήκους.

Την πρώτη του ταινία  την απέρριψε αμέσως ο ίδιος ως αισθητικά απαράδεκτη και αδιαφόρησε για την τύχη της παρότι βραβεύτηκε αργότερα από διεθνές φεστιβάλ.

Εγκαταλείπει την σκηνοθεσία και γίνεται επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου ξεκινώντας από έντυπα της Αριστεράς στην οποία ιδεολογικά ανήκε.

Εξέδωσε το περιοδικό «Ελληνικός Κινηματογράφος» το οποίο έκλεισε η Χούντα για να το επανεκδώσει στην συνέχεια ως «Σύγχρονος Κινηματογράφος».

Στην διάρκεια της δικτατορίας, φυλακίσθηκε και βασανίστηκε.

Με την μεταπολίτευση εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες ως τον θάνατό του, ενώ παρέδιδε σεμινάρια και δίδαξε κινηματογράφο και εργάστηκε και σε ραδιοφωνικές εκπομπές διαλόγου και εξέδωσε βιβλία.