Ήταν 3 Μαΐου 2011 όταν έφυγε από την ζωή σε ηλικία 84 ετών, ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του Ελληνικού κινηματογράφου, ο Θανάσης Βέγγος.
Ταυτίστηκε με την εικόνα του αεικίνητου ανθρώπου ενώ η ατάκα του «καλέ μου άνθρωπε» τον χαρακτήρισε προσωπικά, καθώς ξεχώρισε για το ήθος και την σεμνότητά του, ενώ απέφευγε την προβολή του μέσω συνεντεύξεων.
Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαϊου 1927. Ήταν μοναχοπαίδι και ο πατέρας του υπάλληλος στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο εκδιώχθηκε από την δουλειά του, εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Έτσι, ο Θανάσης άρχισε να εργάζεται από μικρός για να βοηθήσει την οικογένειά του. Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την επεξεργασία δερμάτων, ενώ παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του.
Κατά τα ταραγμένα χρόνια του εμφύλιου εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Εκεί γνώρισε και τον άνθρωπο που έμελλε να αλλάξει τη ζωή του, τον Νίκο Κούνδουρο.
Το 1954 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, στην ταινία του σκηνοθέτη «Μαγική Πόλις» και για τα επόμενα 5 χρόνια έπαιξε μικρούς ρόλους δείχνοντας το έμφυτο ταλέντο του.
Ο Θανάσης Βέγγος δεν σπούδασε υποκριτική. Το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού, όχι από Σχολή, αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο, με εξετάσεις σε Ειδική Επιτροπή. Την ίδια χρονιά έκανε και το θεατρικό του ντεμπούτο, στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη.
Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου και ο πρώτος μεγάλος ρόλος είναι το 1960 μαζί Με τον Νίκο Σταυρίδη στην ταινία «Οι δοσατζήδες».
Τα χρόνια που ακολούθησαν ανέπτυξε τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου ανθρώπου, που τον καθιέρωσε.
Το 1964 ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής «ΘΒ – Ταινίες Γέλιου» και σκηνοθετώντας και ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του οι οποίες πρόσφεραν άφθονο γέλιο με τον σουρεαλισμό τους και τις τρελές ατάκες του πρωταγωνιστή τους. Ωστόσο, παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδηγούν την εταιρία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή.
Το 1971 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με την ταινία «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;» κριτικοί και κοινό τον αποθεώνουν και αποσπά το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου και τον επόμενο χρόνο επαναλαμβάνει την επιτυχία με τον ρόλο στην ταινία «Θανάση, πάρε το όπλο σου»,
Την δεκαετία του ’80 αποσύρεται από το σινεμά και κάνει λίγες βιντεοταινίες. Θα επιστρέψει στον κινηματογράφο το 1991, με την ταινία «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου» του Παντελή Βούλγαρη.
Το 1995 συμμετείχε στην ταινία «Το βλέμμα του Οδυσσέα», του Θεόδωρου Αγγελόπουλου ενώ κορυφαία στιγμή υπήρξε ο ρόλος του στο «Όλα είναι δρόμος» του 1998.
Τελευταία εμφάνισή του στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2009 στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ψυχή Βαθιά».
Το 1997 εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, στο ρόλο του «Δικαιόπολι» στους «Αχαρνής» και το 2001 στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, με μεγάλη επιτυχία ενώ εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές
Ήταν παντρεμένος με την Ασημίνα Βέγγου, με την οποία απέκτησε 2 γιους.