Η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Εθνική εορτή στις 15 Μαρτίου 1838, με διάταγμα του Βασιλιά Όθωνα.
Η πρόταση του Υπουργού Γεωργίου Γλαράκη, έγινε αμέσως δεκτή από τον Όθωνα, που την είδε και ως μία ευκαιρία να αυξήσει την δημοτικότητά του.
Ο πρώτος εορτασμός της εθνικής επετείου έγινε λίγες ημέρες.
Οι 21 κανονιοβολισμοί το σούρουπο της παραμονής ήταν το προανάκρουσμα. Με την ανατολή του ήλιου ρίφθηκαν εκ νέου 21 κανονιοβολισμοί, ενώ μία μπάντα, που γυρνούσε στους δρόμους της Αθήνας, υπενθύμιζε στους κατοίκους της πρωτεύουσας την μεγάλη ημέρα.
Στις 8 το πρωί, στρατιωτικά τμήματα παρατάχθηκαν στους δρόμους μεταξύ των Ανακτόρων και της εκκλησίας της Αγίας Ειρήνης επί της οδού Αιόλου, όπου θα τελούνταν η επίσημη δοξολογία.
Μία ώρα αργότερα, ο Όθωνας και η Αμαλία, ντυμένοι με παραδοσιακές ενδυμασίες, έφθασαν με άμαξα στον Καθεδρικό Ναό της Αθήνας.
Στην Θεία Δοξολογία παρέστησαν οι Αρχές της πόλης, εκπρόσωποι των συντεχνιών και Μέλη του διπλωματικού σώματος.
Το τέλος της δοξολογίας σήμαναν 21 κανονιοβολισμοί και οι βασιλείς υπό τις συνεχείς επευφημίες του πλήθους πήραν το δρόμο της επιστροφής για το παλάτι.
Το ραντεβού του κόσμου δόθηκε στην Πλατεία του Παλατιού, όπου ο Δήμος Αθηναίων είχε στήσει ένα τρόπαιο και γύρω του στήθηκε ένα τρικούβερτο γλέντι μέχρι πρωίας.
Την παράσταση έκλεψε μία ηλικιωμένη κυρία, ονόματι Λέκκα, η οποία θέλησε να σύρει πρώτη το χορό «Σταματήσατε, παιδιά μου, εις εμέ ανήκει ν’ αρχίσω τον χορό, διότι εις αυτό το έδαφος πρόσφερα δύω ανδρείους αδελφούς και τον μοναχόν υιό μου». Της επετράπη να σύρει το χορό, παρότι γυναίκα.
Όλη την ημέρα η Αθήνα ήταν ένα πανηγύρι. Το βράδυ φωταγωγήθηκαν με φανούς η Ακρόπολη, τα δημόσια κτίρια, αλλά και πολλά σπίτια, ενώ υπήρξε σχηματισμός μεγάλου φωτεινού σταυρού σε πλευρά του Λυκαβηττού.