Το ημερολόγιο έδειχνε 14 Αυγούστου 1996 και στην μαρτυρική Κύπρο, τελούνταν η κηδεία του Τάσου Ισαάκ, θύμα άγριου ξυλοδαρμού από Τουρκοκυπρίους 3 μέρες νωρίτερα στην «νεκρή ζώνη» κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης Κυπρίων μοτοσικλετιστών.
Αμέσως μετά την κηδεία, αρκετοί από τους παριστάμενους συγκρότησαν διαδήλωση και ξαναμπήκαν στη νεκρή ζώνη από το ίδιο σημείο, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Ισαάκ, καταθέτοντας στεφάνια και λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας του. Ανάμεσα στους διαδηλωτές ήταν και ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, δεύτερος ξάδελφος του Ισαάκ. Ήταν πρόσφυγας από την Αμμόχωστο και ζούσε στο Παραλίμνι.
Ο Σολωμού ξεστράτισε από τους συγκεντρωμένους και κατευθύνθηκε σε ένα κοντινό Τουρκικό φυλάκιο.
Με ένα τσιγάρο στο στόμα και αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των Τούρκων στρατιωτών, άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό της σημαίας, με πρόθεση να κατεβάσει την Τουρκική σημαία.
Την ίδια ώρα ακούστηκαν 3 πυροβολισμοί από την πλευρά των κατεχομένων και ο νεαρός άνδρας έπεσε νεκρός. Είχε δεχτεί 3 σφαίρες, μία στο στόμα, μία στο λαιμό και μία στο στομάχι, που αποδείχθηκαν θανατηφόρες.
Ακολούθησαν και άλλοι πυροβολισμοί, από τους οποίους τραυματίστηκαν 11 άτομα, ανάμεσά τους και 2 Κυανόκρανοι.
Ο τότε Έλληνας Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, επισκέφτηκε την Κύπρο και χαρακτήρισε «κοινούς εγκληματίες» τους δολοφόνους του Σολωμού.
Από τα κατεχόμενα, η Τουρκάλα Πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ δικαιολόγησε πλήρως την πράξη λέγοντας ότι «οι Τούρκοι θα κόψουν τα χέρια οποιουδήποτε προσβάλλει το εθνικό σύμβολο»…
Η απάντηση ήλθε από τον Εκπρόσωπο του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, Νίκολας Μπερνς, ο οποίος δήλωσε ότι «η ανθρώπινη ζωή είναι σπουδαιότερη από ένα κομμάτι ύφασμα».
Η Κυπριακή Αστυνομία, βασιζόμενη σε τηλεοπτικό και φωτογραφικό υλικό, κατόρθωσε να αναγνωρίσει τους δράστες της δολοφονίας Σολωμού και εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τους:
Κενάν Ακίν, υπουργό Γεωργίας του ψευδοκράτους, Ερντάλ Χατζιαλί Εμανέτ, επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων στα κατεχόμενα, Ατίλα Σαβ, επικεφαλής της αστυνομίας των Κατεχομένων, Χασάν Κουνταξί, υποστράτηγο των κατοχικών δυνάμεων και Μεχμέτ Καρλί, Ταξίαρχο των κατοχικών δυνάμεων.
Τον Οκτώβριο του 2004 ο Ακίν παραδέχθηκε ότι ήταν αυτός που δολοφόνησε τον Σολωμού, αλλά δικαιολογήθηκε ότι διατάχθηκε από τον Χαλίλ Σαντραζάμ, τότε διοικητή των κατοχικών δυνάμεων στο νησί. Ο Σαντραζάμ με δηλώσεις του διέψευσε τους ισχυρισμούς του Ακίν, που λίγο αργότερο συνελήφθη από τις Τουρκικές Αρχές για λαθρεμπόριο, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με …άνωθεν εντολή.
Το 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία του Σολωμού Σολωμού και επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένειά του.
Η πράξη του Σολωμού ενέπνευσε πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες. Ο Διονύσης Σαββόπουλος τού αφιέρωσε ένα παλιότερο τραγούδι του, την «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη», ενώ ο στιχουργός Άλκης Αλκαίος το τραγούδι «Πάντα Γελαστοί», που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και πρωτοτραγούδησε ο Δημήτρης Μητροπάνος.
Ο Στέλιος Ρόκος έγραψε την μουσική για το τραγούδι «Για τον Σολωμό Σολωμού» (στίχοι Νίκου Γρίτση) και ο Νότης Σφακιανάκης τραγούδησε το «Ήταν Τρελλός», σε στίχους Χρήστου Κρετσόβαλη και μουσική Βασίλη Δήμα.