Αντιπροσωπεία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» του Δήμου Τρικκαίων και της Περιφέρειας Θεσσαλίας επισκέφτηκε το Γενικό Νοσοκομείο Τρικάλων.
Η αντιπροσωπεία, αποτελούμενη από τους Γιώργο Καΐκη, Δημοτικό Σύμβουλο Τρικκαίων, Βάιο Τάσιο Δημοτικό Σύμβουλο και Πρόεδρο των Νοσοκομειακών Ιατρών, Βάσω Μπακάση, Περιφερειακή Σύμβουλο Θεσσαλίας και Νοσηλεύτρια στο Νοσοκομείο Τρικάλων, επισκέφτηκαν το εμβολιαστικό κέντρο του Νοσοκομείου και στην συνέχεια συναντήθηκαν με τον Διοικητή του ιδρύματος Κώστα Γρηγορίου.
Κατά την επίσκεψή τους στο εμβολιαστικό κέντρο, οι Σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», συνομίλησαν με τους Υγειονομικούς που εργάζονται σε αυτό, οι οποίοι ανέδειξαν τις δυσκολίες που προκύπτουν στην προσπάθειά τους και έχουν ως βάση τη χρόνια υποστελέχωση του Νοσοκομείου Τρικάλων αλλά και συνολικά του δημόσιου συστήματος υγείας.
Ιδιαίτερα τώρα που επιλέχτηκε από το Υπουργείο Υγείας η λειτουργία εμβολιαστικού κέντρου για το γενικό πληθυσμό στην παλιά πτέρυγα του Νοσοκομείου , χωρίς καμία προετοιμασία και καμία ενίσχυση με υγειονομικό προσωπικό! Έτσι δημιουργείται επιπλέον ασφυκτική πίεση και επιβάρυνση στους εργαζόμενους και στο Νοσοκομείο στην «μάχη» που δίνουν ενάντια στην πανδημία.
Στην συνάντηση με τον Διοικητή κ. Γρηγορίου. τονίστηκε από τους Συμβούλους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», η ανάγκη άμεσων μαζικών μονίμων προσλήψεων για κάλυψη των οργανογραμμάτων τόσο του Νοσοκομείου όσο και των Κέντρων Υγείας, ώστε να είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες ασθενών της πόλης αλλά και απομακρυσμένων περιοχών σε υπηρεσίας υγείας και εμβολιασμών, το οποίο στην παρούσα φάση γίνεται με συνθήκες εντατικοποίησης και εκμετάλλευσης της δουλειάς των εργαζομένων στο ΕΣΥ.
Αντί αυτού όμως, η Κυβέρνηση μειώνει την χρηματοδότηση για τα Κέντρα Υγείας κατά 92 εκ. ευρώ και επιβαρύνει τα ήδη υποστελεχωμένα Δημόσια Νοσοκομεία, όπως χαρακτηριστικά και το Νοσοκομείο Τρικάλων.
Αυτό σημαίνει μείωση των χειρουργικών επεμβάσεων κατά 80%, περιορισμό των ραντεβού στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία, ουσιαστικά μετατροπή του Νοσοκομείου σε Νοσοκομείο «μιας νόσου» και εν τέλει έκθεση σε κίνδυνο της υγείας εκατοντάδων ασθενών κυρίως με χρόνιες παθήσεις, καθώς απροστάτευτο υγειονομικά τον λαό της περιοχής.
Ταυτόχρονα, τόνισαν πως αυτή η υποβάθμιση του δημόσιου νοσοκομείου, που είναι διαχρονική, λειτουργεί προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων στην ιδιωτική Υγεία, που εξασφαλίζουν έτσι μεγαλύτερη πελατεία, με πλήθος παραδειγμάτων συντοπιτών μας που θα μπορούσαν να χειρουργούνται ή να εξετάζονται και να παρακολουθούνται στο Νοσοκομείο, αλλά αναγκάστηκαν να πληρώσουν έως και χιλιάδες ευρώ σε ιδιωτικές κλινικές για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημά τους!
Είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα που δείχνει την αναγκαιότητα της επίταξης του ιδιωτικού τομέα ώστε να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της πανδημίας και όχι την ενίσχυσή και πριμοδότησή του σε βάρος της υγείας και της τσέπης του λαού.
Όμως, η πολιτική διαχείρισης της πανδημίας από την Κυβέρνηση, με την μεταβίβαση της ευθύνης στον λαό και την ρητορική της «ατομικής ευθύνης» αντί να προστατέψει την υγεία του λαού την ωθεί περισσότερο στην εμπορευματοποίηση.
Σε αυτή την κυβερνητική πορεία κινήθηκαν Δήμος Τρικκαίων και Περιφέρεια Θεσσαλίας που άφησαν απροστάτευτο τον λαό της περιοχής, κάνοντας τις πλάτες στην Κυβέρνηση.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το φιάσκο με την «προσφορά» των γιγαντιαίων μασκών στους μαθητές από την ΚΕΔΕ με Πρόεδρο τον κ. Παπαστεργίου, τα δεκάδες κλειστά τμήματα στα σχολεία των Τρικάλων από κρούσματα, το συνωστισμό στα μέσα μεταφοράς ιδίως στην μεταφορά μαθητών και εργαζομένων, τους ελάχιστους έως μηδενικούς ελέγχους της Περιφέρειας στους μεγάλους χώρους δουλειάς (εργοστάσια, σούπερ μάρκετ, ιδιωτικές κλινικές, τράπεζες), που αποτελούν και χώρους διασποράς του ιού, τα ελάχιστα για τον πληθυσμό δωρεάν τεστ όπως π.χ. στα Μεγάλα Καλύβια, που οδηγούν κατευθείαν τον λαό στο ταμείο των ιδιωτικών εργαστηρίων.
Τέλος, οι εκπρόσωποι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» εξέφρασαν την ακλόνητη διάθεση για συνέχιση και ενίσχυση του αγώνα μαζί με τους Υγειονομικούς, όπως έκαναν από την πρώτη μέρα της πανδημίας, συμπαράσταση στα δίκαια αιτήματά τους, που εκφράζονται μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα, όπως π.χ. της ΟΕΝΓΕ, της ΕΙΝΚΥ Τρικάλων και τις συλλογικές τους διαδικασίες, αντί για ευχαριστίες και χειροκροτήματα χωρίς αντίκρισμα.