«Κυριακάτικο ξύπνημα» με μια «κάλπικη λίρα» όταν «μια ζωή την έχουμε»…

Το ημερολόγιο έδειχνε 9 Μαρτίου 1921 και στην Αθήνα, ο θεατρικός συγγραφέας και στρατιωτικός Παντελής Χόρν, αποκτά το 3ο παιδί του.

Η διάσημη ηθοποιός Κυβέλη θα είναι νονά και θα του δώσει το όνομα Δημήτρης.

Η νονά του θα τον πάρει αγκαλιά και θα του δώσει την πρώτη του εμφάνιση στο θεατρικό κοινό στο έργο «Γειτόνισσες» του πατέρα του και σε ηλικία 4 ετών ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι πάλι με την νονά του για τις ανάγκες της «Νόρα» του Ίψεν.

Σε ηλικία 14 ετών, πραγματοποιεί την 3η εμφάνισή του στο θέατρο με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη στο έργο «Μαμά Κολιμπρί» του Μπατάιγ.

Δύο χρόνια αργότερα, εισάγεται στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με το ποίημα του Βάρναλη «Οι μοιραίοι» και σε ηλικία 19 ετών αποφοιτά και συμμετέχει για πρώτη φορά επαγγελματικά, στην «Νυχτερίδα» του Γιόχαν Στράους με τον θίασο του Εθνικού θεάτρου στη Θεσσαλονίκη. Με την νονά του, θα ξανασυνταθεί θεατρικά σε ηλικία 31 ετών στο «Μια γυναίκα χωρίς σημασία» του Όσκαρ Ουάιλντ.

Σε ηλικία μόλις 21 ετών, θα κάνει τον πρώτο του γάμο, με την Ρίτα Φιλίππου και για 2 χρόνια θα συνεργαστεί με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και σε ηλικία 23 ετών, θα γίνει θιασάρχης με την Μαίρη Αρώνη και αργότερα με την Βάσω Μανωλίδου.

Ένα χρόνο νωρίτερα έχει πάρει μέρος στην πρώτη του κινηματογραφική ταινία «Η φωνή της καρδιάς» του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, στην η πρώτη ταινία που γυρίστηκε μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και στην πρώτη παραγωγή της «Φίνος φιλμ».

Τον επόμενο χρόνο, συμμετέχει στην ταινία «Χειροκροτήματα» του Γιώργου Τζαβέλα και 1 χρόνο μετά συνεργάζεται με τον θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου στο έργο «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» του Όσκαρ Ουάιλντ.

Η συνεργασία κρατά 1 χρόνο και ακολουθεί 4ετής συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο.
Σε ηλικία 29 ετών θα παίξει στην 3η του ταινία, τον «Μεθύστακα» του Γιώργου Τζαβέλλα με πρωταγωνιστή τον Ορέστη Μακρή.

Ένα χρόνο μετά φεύγει με υποτροφία 1 έτους του Βρετανικού Ινστιτούτου για την Αγγλία. Μετά την Αγγλία φεύγει για την Αμερική και σε ηλικία 31 ετών, συγκροτεί θίασο με τον Γιώργο Παππά και την Έλλη Λαμπέτη που πέρα της επαγγελματικής συνεργασίας θα υπάρξει και ο έρωτας και η σχέση του με την Έλλη Λαμπέτη, που θα κρατήσει για τα επόμενα 7 χρόνια. Η επαγγελματική συνεργασία του με την Λαμπέτη περιλαμβάνει τη δημιουργία δικού τους θιάσου, αλλά και την κοινή τους εμφάνιση σε ταινίες που άφησαν εποχή όπως «Κυριακάτικο ξύπνημα» του Μιχάλη Κακογιάννη, «Κάλπικη λίρα» του Γιώργου Τζαβέλλα, «Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, ενώ δραστηριοποιείται και στο ραδιόφωνο με την εκπομπή Ο Ταχυδρόμος έφτασε» όπου «κέρδισε» το ακροατήριο διαβάζοντας φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη, έχοντας ταυτόχρονα συμμετοχή και σε πολλά ραδιοφωνικά θεατρικά έργα

Σε ηλικία 37 ετών, πραγματοποιεί την επόμενη μεγάλη επιτυχία του στον κινηματογράφο με την ταινία «Μια ζωή την έχουμε» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα και τον επόμενο χρόνο έρχεται η μοναχική θεατρική πορεία καθώς χωρίζει από την Έλλη Λαμπέτη.

Σε ηλικία 39 ετών, γυρίζει την ταινία «Μια του κλέφτη» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου και με συμπρωταγωνίστρια την Κάκια Αναλυτή και με την ερμηνεία του στην ταινία αποσπά το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και τον επόμενο χρόνο κερδίζει και το δεύτερο βραβείο του – Α’ ανδρικού ρόλου – στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Αλίμονο στους νέους» του Αλέκου Σακελλάριου.

Σε ηλικία 46 ετών παντρεύεται την Άννα Γουλανδρή η οποία μόλις είχε χωρίσει από τον πρώτο σύζυγό της και έζησαν μαζί μέχρι τον θάνατο της.

Με τη σύζυγό του ίδρυσαν το «Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν» σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του Ελληνικού πολιτισμού.

Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Ε.Ι.Ρ.Τ. από τον Αύγουστο έως το Νοέμβριο του 1974.

Υπήρξε στενότατος φίλος του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή και τιμήθηκε από την Ελληνική πολιτεία με το μετάλλιο του «Χρυσού Σταυρού Γεωργίου Α΄».

Σε ηλικία 73 ετών, προσβλήθηκε από την νόσο Αλτσχάιμερ και 4 χρόνια αργότερα έφυγε από την ζωή χτυπημένος από τον καρκίνο.

Το 2000 καθιερώθηκε στην μνήμη του το  «Βραβείο Χορν» το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς κάθε χρονιάς.