«Εάλω η πόλις». 568 Χρόνια από σήμερα, την αποφράδα Τρίτη της 29ης Μαΐου του 1453, η Πόλη έπεσε στα χέρια των «απίστων».
Οι ορδές του Μωάμεθ, άλωσαν την Βασιλεύουσα και ο Ελληνισμός γνώρισε την πιο βαριά σκλαβιά της υπερτρισχιλιετούς ιστορίας του.
Λάθη επί λαθών, διαφθορά, αποφυγή στράτευσης, εσωτερικές έριδες, διαμάχη «ενωτικών- ανθενωτικών», η βαριά φορολογία του αγροτικού κόσμου και τόσα άλλα αίτια, οδήγησαν την κραταιά Αυτοκρατορία σε παρακμή.
Η κατάκτηση της Πόλης από τους Φράγκους το 1204 και η άγρια λεηλασία του πλούτου της και των πολιτιστικών της Μνημείων, σε συνδυασμό με την νίκη των Τούρκων στην μάχη του Μάτζικερτ στη Μικρά Ασία το 1071, ήταν η αρχή του τέλους.
Από 1.000.000 κατοίκους η Κωνσταντινούπολη το 1204,έφθασε να έχει λιγότερο από 100.000.
Το 1453 με 200.000 στρατιώτες βαριά οπλισμένους ο Μωάμεθ, λιγότεροι από 10.000 οι υπερασπιστές της Πόλης και οι μισοί εξ αυτών, μισθοφόροι και στην πιο κρίσιμη στιγμή, μεγάλο μέρος αυτών αποχώρησε, μετά τον τραυματισμό του επικεφαλής των Ιουστινιάνη.
Ο τελευταίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, πάλεψε σαν ήρωας. Αρνήθηκε να παραδοθεί, ακόμη και όταν όλα ήταν χαμένα και η προσφορά του Πορθητή προς αυτόν και τους πολιορκημένους, πολλή τιμητική και γενναιόδωρη. Πέθανε, πολεμώντας γενναία και παρακαλούσε να βρεθεί ένα Χριστιανικό χέρι, να του πάρει το κεφάλι. Και έγινε ΘΡΥΛΟΣ στα χείλη των υποδούλων Ελλήνων, που η λαϊκή μούσα τον θέλει κάπου κρυμμένο και «μαρμαρωμενο», από «Άγγελο Κυρίου»..
Γενιές και γενιές Ελλήνων, μεγάλωσαν με την ελπίδα και την προσδοκία της Ανάστασής του, για να «ξυπνήσει» και να τεθεί επικεφαλής των Ελλήνων , να «ξαναπάρουμε» την Πόλη, την οποία αρνήθηκε να παραδώσει στους πολιορκητές με την περήφανη απάντηση του στον Μωάμεθ «Το μεν την Πόλιν σόι δούναι, ουτ εμον εστί, ουτ άλλου των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φισόμεθα της ζωής ημών» (Δεν είναι δικό μου δικαίωμα, ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της, να σου την παραδώσουμε. Με σύμφωνη γνώμη όλων μας, θα την υπερασπισθούμε, χωρίς να υπολογίσουμε την ζωή μας).
Ημέρα πένθους η σημερινή για τον Ελληνισμό, αλλά και ημέρα περισυλλογής και αυτογνωσίας.
Χωρίς Εθνική Ενότητα, χωρίς ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, χωρίς υψηλό φρόνημα και ηθικό, τα Έθνη δεν μπορούν να προσβλέπουν με αισιοδοξία στο μέλλον. Ο Ελληνισμός ενωμένος, μεγαλούργησε. Οι σωστές στρατηγικές επιλογές, με την συμμετοχή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, μας έδωσαν τακτικό πλεονέκτημα. Ας το εκμεταλλευθούμε κατά τον καλύτερο τρόπο, για το έθνος και το λαό μας.