Το ημερολόγιο έδειχνε 12 Οκτωβρίου 1944 και εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό της Πέμπτης, οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, δίνοντας το σύνθημα στο πλήθος να ξεχυθεί στους δρόμους.
Το τέλος της Κατοχής της χώρας από τους Ναζί, ήταν γεγονός.
Οι Γερμανοί άρχισαν να αποχωρούν σταδιακά από την Αθήνα από το βράδυ της προηγούμενης ημέρας με κατεύθυνση προς Βορρά και το πρωί της επόμενης ημέρας, ελάχιστοι Γερμανοί που είχαν απομείνει στην Αθήνα, συγκεντρώθηκαν στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη όπου σε μια βιαστική τελετή, ο Επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων, Στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι, συνοδευόμενος από τον κατοχικό Δήμαρχο Αθηναίων Άγγελο Γεωργάτο, κατέθεσε στεφάνι.
Το μόνο που απέμενε ήταν η υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Ένας Γερμανός στρατιώτης κατέβασε τη σβάστικα χωρίς καμία επισημότητα, την πήρε υπό μάλης και αποχώρησε με σκυμμένο το κεφάλι, σηματοδοτώντας το τέλος της Γερμανικής Κατοχής που διήρκεσε 1.625 μέρες και την αρχή ενός τρελού πανηγυριού στους δρόμους της Αθήνας.
Μετά από 3,5 χρόνια δουλείας και σκλαβιάς οι Αθηναίοι ανέπνευσαν ξανά τον αέρα της λευτεριάς.
Χιλιάδες κόσμου με τη γαλανόλευκη στα χέρια αλληλοασπάζονταν, αναφωνώντας «Χριστός Ανέστη», ενώ αντηχούσε ο Εθνικός Ύμνος.
Όμως, οι χαρές και τα πανηγύρια για την απελευθέρωση κράτησαν μόνο 53 ημέρες. Στις αρχές Δεκεμβρίου τα όπλα θα αντηχήσουν ξανά στους δρόμους της πρωτεύουσας, αλλά αυτή τη φορά για …αλληλοσπαραγμό…