Η κλοπή που συντάραξε την Υφήλιο και έκανε τους Γάλλους να κλαίνε

Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Αυγούστου 1911 όταν σημειώνεται η κλοπή της «Μόνα Λίζα» από το Μουσείο του Λούβρου.

Η κλοπή του διάσημου πίνακα, διαπιστώνεται την επομένη ημέρα από τον ζωγράφο Λουί Μπερού όταν παρατήρησε με έκπληξη ότι ο πίνακας απουσίαζε από την θέση του.

Ενημερώνει τον υπεύθυνο ασφάλειας, ο οποίος αρχικά εκτιμά ότι  ο πίνακας είχε μεταφερθεί για να φωτογραφηθεί για εμπορικούς λόγους, αλλά αργότερα διαπιστώνεται πως δεν συνέβαινε αυτό.

Σημαίνει συναγερμός, το μουσείο κλείνει για 1 εβδομάδα για έρευνες και οι Γαλλικές Αρχές «σφραγίζουν» και τα σύνορα της χώρας, με την κλοπή να γίνεται πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες όλου του κόσμου.

Για τα επόμενα 2 χρόνια οι έρευνες δεν κατάφεραν να φέρουν αποτελέσματα παρόλο που η Κυβέρνηση της Γαλλίας είχε επικηρύξει με μεγάλο ποσό τους κλέφτες.

Στην Γαλλία, υπήρξαν σκηνές θρήνου με επισκέπτες να κλαίνε μπροστά στην κενή θέση εκεί όπου κάποτε υπήρχε ο πίνακας…

Για την κλοπή θεωρήθηκαν υπεύθυνοι και πολλοί καλλιτέχνες όπως ο Γάλλος ποιητής Γκιγιώμ Απολλιναίρ, ο οποίος συνελήφθη και φυλακίστηκε.

Ο Απολλιναίρ προσπάθησε να εμπλέξει στην υπόθεση τον φίλο του, Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος επίσης ανακρίθηκε, αλλά αργότερα και οι 2 απαλλάχθηκαν των κατηγοριών.

Υπεύθυνος για την κλοπή της Μόνα Λίζα ήταν ο Βιντσέντσο Περούτζια, υπάλληλος του Λούβρου, ο οποίος είχε μπει στο μουσείο κάποια στιγμή κατά την διάρκεια της ημέρας, κρύφτηκε σε ντουλάπα και βγήκε από το μουσείο αφού αυτό είχε κλείσει, κρύβοντας τον πίνακα κάτω από το παλτό του.

Ο δράστης, θεωρούσε ότι ο πίνακας του Λεονάρντο έπρεπε να επιστραφεί στην Ιταλία και να εκτίθεται σε Ιταλικό μουσείο. Αφού κράτησε τον πίνακα στο διαμέρισμά του για 2 χρόνια, τελικά συνελήφθη όταν προσπάθησε να τον πουλήσει στους διοικητές της πινακοθήκης Ουφίτσι στη Φλωρεντία.

Ο Βιντσέντζο Περούτζια καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη στην Ιταλία, αλλά η ποινή του μειώθηκε σε 7 μήνες και 8 μέρες καθώς του αναγνωρίστηκε από το δικαστήριο το ελαφρυντικό της πνευματικής υστέρησης.

Ο πίνακας εκτέθηκε σε διάφορα μέρη σε όλη την Ιταλία και γύρισε πίσω στο Μουσείο του Λούβρου το 1913.