Το ημερολόγιο, έδειχνε 28 Νοεμβρίου 1967 και οι Αστρονόμοι η Βορειοϊρλανδή Τζόσελιν Μπελ φοιτήτρια και ο Καθηγητής της Άντονι Χιούις στο ραδιοαστρονομικό αστεροσκοπείο του Κέμπριτζ προχωρούν σε μια σπουδαία ανακάλυψη.
Ανακαλύπτουν το πρώτο γνωστό πάλσαρ στον Αστερισμό «Αλώπηξ» με τον Καθηγητή να λαμβάνει αργότερα το βραβείο «Νόμπελ» Φυσικής για την υλοποίηση τεχνικής που οδήγησε στην ανακάλυψη των πάλσαρ.
H παρατηρούμενη κανονικότητα της εκπομπής ακτινοβολίας από τα άστρα αυτά, οδήγησε αρχικά στην εξέταση του ενδεχόμενου να πρόκειται για προσπάθειες εξωγήινων να επικοινωνήσουν με άλλους πολιτισμούς.
Σύντομα όμως έγινε αντιληπτό ότι οι πάλσαρ είναι αστέρες νετρονίων και η κανονικότητα της περιόδου της ακτινοβολίας τους προέρχεται από το γεγονός ότι αυτή ακολουθεί την ταχύτατη περιστροφή του άστρου γύρω από τον εαυτό του.
Μέχρι σήμερα έχουν ήδη καταγραφεί περισσότεροι από 400 πάλσαρ, που ανήκουν όλοι τους στον δικό μας Γαλαξία.