Η βία κατά των γυναικών βρίσκεται στο στόχαστρο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης της εδώ και 43 χρόνια.
Η ΟΓΕ αντιπαλεύει κάθε μορφή βίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην κοινωνική και οικογενειακή τους ζωή, στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Αντιπαλεύει κάθε μορφής βία που εντείνει την γυναικεία ανισοτιμία και τσακίζει τα δικαιώματα των Γυναικών. Αναδεικνύει που βρίσκεται η ρίζα της και προβάλλει τις διεκδικήσεις της.
Η βία κατά των Γυναικών δεν περιορίζεται μόνο στην σωματική, λεκτική, ψυχολογική κακοποίηση μέσα στην οικογένεια. Δεν περιορίζεται στην πορνεία, στο εμπόριο γυναικών με σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευση, όπως προβάλλουν, ιδιαίτερα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα, κυβερνήσεις, Ευρωπαϊκή Ένωση και φεμινιστικές ΜΚΟ.
Για ακόμα μια χρονιά με εκδηλώσεις και φωταγωγίες θα διακηρύξουν το υποκριτικό ενδιαφέρον τους για την βία κατά των Γυναικών, την ίδια στιγμή που η πολιτική τους καθιστά τις Γυναίκες του καθημερινού μόχθου τα μεγαλύτερα θύματα της εργοδοτικής και κρατικής βίας, που τρέφει και γεννά την βία και μέσα στην οικογένεια.
Μας λένε να «υψώσουμε φωνή» για την ενδοοικογενειακή βία, αλλά να μην βγάλουμε τσιμουδιά για την βία που σφαγιάζει τα δικαιώματά μας, ενώ την ίδια στιγμή στο όνομα των «ίσων ευκαιριών» βιώνουμε την πιο άγρια εκμετάλλευση.
Πρόκειται για την βία που κάνει πιο εύκολες τις απολύσεις για την εργοδοσία, που μειώνει έως και 25% τον μέσο μισθό, που γενικεύει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που διευρύνει το δουλεμπόριο εργαζομένων μέσω των αντίστοιχων γραφείων, που επιδιώκει να βάλει στο «γύψο» την συνδικαλιστική δράση.
Πρόκειται για την βία που επιδιώκει να διασφαλίσει «σιγή νεκροταφείου» μέσα στα Πανεπιστήμια για να διευκολύνει την επιχειρηματική δράση.
Πρόκειται για την βία της νέας κυβερνητικής επίθεσης στα ασφαλιστικά δικαιώματα, με την μείωση των εργοδοτικών εισφορών, με την μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, με την μετατροπή των συντάξεων αποκλειστικά σε ατομική υπόθεση των εργαζομένων.
Πρόκειται για τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης της Ν.Δ. που βαθαίνουν το νομικό αντεργατικό οπλοστάσιο που της κληρονόμησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και αφορούν πρώτα και κύρια τις Γυναίκες που είναι πρωταθλήτριες στην ανεργία, στις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις. Αυτό το νομικό οπλοστάσιο τις αφήνει στο έλεος της εργοδοτικής βίας χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με απουσία μέτρων προστασίας της μητρότητας, ασυνδικάλιστες και τρομοκρατημένες.
Πρόκειται για την βία της νέας κυβερνητικής επίθεσης στα ασφαλιστικά δικαιώματα, με την μείωση των εργοδοτικών εισφορών, με την μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, με την μετατροπή των συντάξεων αποκλειστικά σε ατομική υπόθεση των εργαζομένων.
Πρόκειται για την βία που στο όνομα της «ενεργού γήρανσης» θα μας αναγκάζει να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα για να φουσκώνουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Πρόκειται για την βία που θεωρεί την προστασία των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ ατομική υπόθεση των Γυναικών και μάλιστα ακριβοπληρωμένη.
Όσο οι όροι ζωής των γυναικών και των οικογενειών τους επιδεινώνονται, όσο η μητρότητα αντιμετωπίζεται ως κόστος από τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος, όσο τσακίζονται οι δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας τόσο περισσότερο οι Γυναίκες θα δυσκολεύονται να σταθούν στα πόδια τους και να απεγκλωβιστούν από παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις.
Σε αυτό το έδαφος αυξάνονται και τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, το ποσοστό των γυναικών που εκπορνεύονται, τα φαινόμενα και οι σκοταδιστικές πρακτικές που παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα των Γυναικών, όπως ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων.
Η εξάλειψη της βίας κατά των Γυναικών συνδέεται με όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα εξασφαλίσουν τη δυνατότητα σε μία Γυναίκα να σπάσει τα δεσμά μιας βίαιης οικογενειακής ή διαπροσωπικής σχέσης.
Καταγγέλλουμε την αμέτρητη υποκρισία των κυβερνήσεων που υλοποιούν προγράμματα καταπολέμησης της βίας κατά των Γυναικών Προσφύγων, την ίδια στιγμή που υπηρετούν, τόσο η σημερινή όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση, την ΑμερικανοΝΑΤΟϊκή βία και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που σπέρνουν τον θάνατο και την προσφυγιά, ενώ έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο των φονιάδων των λαών.
Απαιτούμε ουσιαστικά και άμεσα μέτρα πρόληψης και ανακούφισης των θυμάτων από δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες. Δεν ανεχόμαστε να διοχετεύονται κονδύλια στους ιδιώτες, μέσω των ΜΚΟ, για αυτήν την υπόθεση.
Δεν ανεχόμαστε οι υπηρεσίες πρόληψης και στήριξης των κακοποιημένων Γυναικών στην χώρα μας να μην διαθέτουν το απαραίτητο προσωπικό, ούτε την αναγκαία χρηματοδότηση.
Δεν ανεχόμαστε οι εργαζόμενοι να εξαρτώνται από Ευρωπαϊκά και άλλα προγράμματα που έχουν ημερομηνία λήξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι 50 από τους 60 εργαζόμενους υπό την εποπτεία του ΚΕΘΙ σήμερα εργάζονται μέσω τέτοιων προγραμμάτων.
Σήμερα που υπάρχουν όλες οι δυνατότητες δεν μας αρκεί να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων για ολιγοήμερη φιλοξενία στους ξενώνες και μέσα στην μιζέρια της «φιλόπτωχης αλληλεγγύης», αντί να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα, αξιοπρεπή μισθό, προνοιακές παροχές.
Διεκδικούμε :
* Μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, κατοχυρωμένους από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να μπορέσουν οι Γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν την ζωή στα χέρια τους. Επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
* Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για την λειτουργία των κρατικών κοινωνικών Υπηρεσιών και υποδομών για την πρόληψη του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και για την στήριξη των κακοποιημένων Γυναικών (ξενώνες, τηλεφωνικές γραμμές κ.α.), με την άμεση και πλήρη στελέχωσή τους από εξειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή εργασία χωρίς καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ.
* Ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς κρατικούς Φορείς.