Ένα … «αγκάθι» για τον βασιλικό θρόνο

Το ημερολόγιο δείχνει 3 Μαΐου 1890 αφήνει την τελευταία του πνοή ο πρώην Αντεισαγγελέας Εφετών και Βουλευτής Ρόκκος Χοϊδάς.

Γνωστός για τους αγώνες του ενάντια στην διαφθορά της πολιτικής και των πολιτικών και αν και υπήρξε προσωπικός φίλος του βασιλιά Γεωργίου του Α΄,τον κατηγόρησε δημόσια ως δειλό και άνανδρο με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακιστεί.

Γιος ιερολοχίτη, γόνου παλαιάς αρχοντικής οικογένειας της Κεφαλονιάς που εγκαταστάθηκε στο νησί προερχόμενη από την Κρήτη, συμμετείχε ενεργά στην εκθρόνιση του Όθωνα, είχε παραιτηθεί από την θέση του Εισαγγελέα Εφετών για να μπορεί ελεύθερα να υπερασπίζεται τα πιστεύω του.

Σε μονομαχία με τον Βουλευτή Στάικο που έβρισε πολίτες, τραυματίζεται στον πνεύμονα και χαροπαλεύει για 1 μήνα και η βασιλική οικογένεια για να προλάβει τις αναταραχές, προτείνει υποτροφία από το παλάτι στην κόρη του Πηνελόπη για σπουδές στην Ελβετία και εν συνεχεία διορισμό κυρίας επί των τιμών της βασίλισσας, πρόταση που απορρίφθηκε από τον Χοϊδά…

Εκλέγεται Βουλευτής Κραναίας Κεφαλληνίας και αργότερα Αττικής και διακρίθηκε για την αντίθεσή του προς την Βασιλεία.

Αντιμετώπισε προβλήματα στις προεκλογικές του περιοδείες από παρακρατικούς μηχανισμούς έχοντας ως αποτέλεσμα να μην εκλέγεται πάντα Βουλευτής, ενώ παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του που πραγματοποιήθηκε στις σκάλες της Βουλής με οργανωτή τον Αστυνόμο Κοκκινόπουλο.

Η παραίτηση του όμως δεν έγινε αποδεκτή, που όμως παρ’ όλα αυτά δεν επανήλθε στην Βουλή, συνεχίζοντας τους αγώνες έξω από την αίθουσα του Κοινοβουλίου.

Συμμετείχε στην έκδοση πολιτικοσατιρικού περιοδικού όπου άρθρα οδήγησαν στην σύλληψη του και στην δίκη σε μια 24ωρη απολογία κατηγόρησε δριμύτατα τους αυλοκόλακες και τα βασιλικά κόμματα της εποχής, πριν οδηγηθεί στις φυλακές.

Ο θάνατος τον βρήκε στο σπίτι του στην Χαλκίδα δίπλα στους φίλους του και στην κόρη του που πριν λίγες μέρες είχε παρευρεθεί στον γάμο της.

Η Κυβέρνηση, την τελευταία στιγμή, έδειξε στοιχειώδη επιείκεια και λόγω της επιπλοκής του τραύματος του, τον άφησε ελεύθερο να πεθάνει δίπλα στους δικούς του ανθρώπους.