Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος

Το ημερολόγιο έδειχνε 26 Οκτωβρίου 1957 όταν από την ζωή, έφευγε σε ηλικία 74 ετών. ο σπουδαίος Έλληνας Συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης.

Έναν χρόνο νωρίτερα, τιμήθηκε στην Βιέννη με το Παγκόσμιο Βραβείο Ειρήνης, ένα βραβείο που θεσμοθετούσε το σύνολο των τότε Σοσιαλιστικών χωρών και καθώς μεταξύ αυτών ήταν και η Κίνα, την επισκέφθηκε εκ νέου τον Ιούνιο του 1957, προσκεκλημένος της Κινεζικής Κυβέρνησης.

Επέστρεψε στην Ελλάδα ασθενής καθώς είχε προσβληθεί από λευχαιμία.

Επιχείρησε να αντιμετωπίσει την ασθένεια σε νοσοκομεία του εξωτερικού αλλά νικήθηκε , αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο Φράϊμπουργκ της Γερμανίας.

Η Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, επιθυμία την οποία ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Θεόκλητος Β΄ απέρριψε και η σορός του δεν έμεινε στην Αθήνα αλλά μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης με αεροσκάφος που διέθεσε ο Αριστοτέλης Ωνάσης.

Μετά την τέλεση της νεκρώσιμης Ακολουθίας, ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος και οι Ιερείς, αποχώρησαν από την διαδικασία της ταφής κατόπιν απαγόρευσης παρουσίας από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Η ταφή της σορού, έγινε πάνω στα βενετσιάνικα τείχη του Ηρακλείου αφού απαγορεύτηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος η ταφή σε νεκροταφείο και στον τάφο χαράχτηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος».