Η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εκπαίδευση

Όπως έχουμε αναλύσει και τεκμηριώσει η τηλεκπαίδευση, έτσι όπως εφαρμόζεται, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα έρχεται για να λύσει και εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες και όχι τους σκοπούς που διακηρύσσει. Αλλά, ακόμη κι αν είχε σχεδιαστεί εγκαίρως, με ηθικό ορθολογισμό και οριοθέτηση υπέρ της ενίσχυσης και προώθησης του δημόσιου αγαθού της Παιδείας και της Εκπαίδευσης, μπορεί να λειτουργήσει μόνο επικουρικά και συμπληρωματικά της διά ζώσης εκπαίδευσης. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να την αντικαταστήσει. Πόσο μάλλον η τηλεκπαίδευση που επιβλήθηκε εν μέσω κορωνοϊού, ως προσωρινή λύση ανάγκης, με τα χαρακτηριστικά που είδαμε παραπάνω και φιλοδοξεί να καθιερωθεί ως λύση επαναλαμβανόμενη ή μεγάλης χρονικής διάρκειας, ακόμα και μόνιμη για ακριτικές περιοχές.

Καμία πλατφόρμα ηλεκτρονικής επικοινωνίας, όσο καλά δομημένη κι αν είναι, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη ζωντανή σχέση εκπαιδευτικού – μαθητή, αλλά και των μαθητών μεταξύ τους. Καμιά εικονική πραγματικότητα δεν μπορεί να μεταφέρει την ενέργεια του εκπαιδευτικού, δεν μπορεί να έχει την παιδαγωγική αξία της πραγματικής επαφής με πραγματικούς ανθρώπους και με χειροπιαστά αντικείμενα. Το σχολείο είναι πρώτα και κύρια χώρος κοινωνικοποίησης των παιδιών και αυτή η κοινωνικοποίηση δεν μπορεί να γίνει με τη μεσολάβηση της οθόνης του Η/Υ.

Όμως, επειδή η γνώση εξουδετερώνει το φόβο, για το σύστημα της νέας παγκόσμιας τάξης καθίσταται επιτακτικά αναγκαία μια Παιδεία ειδεχθώς ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη υπέρ των συμφερόντων της νέας παγκόσμιας απολυταρχίας, που στηρίζεται στον άξονα: «απειλή – φόβος – υποταγή – έλεγχος». Και όλα αυτά, υπό τον μανδύα της «συνήθειας». Η συνήθεια σε μια νέα κανονικότητα, σε μια νέα πραγματικότητα, όπου οι ελευθερίες και τα δικαιώματα θα είναι πλέον ιστορικές έννοιες και λέξεις χωρίς σημασία, κενές νοήματος.

Ποια είναι η θέση μας

Εμείς, ως Τομέας Παιδείας του ΕΠΑΜ, ως εκπαιδευτικοί, ως γονείς, ως πολίτες που παλεύουμε για να οικοδομήσουμε μια νέα, ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα, λέμε ΟΧΙ στο matrix του συστήματος και στην εργαλειοποίηση της επιδημίας για την προώθηση πολιτικών ολοκληρωτικού τύπου. Το ιδανικό μας δεν είναι μια αποστειρωμένη κοινωνία, με «καλωδιωμένα» όλα τα μέλη της, από μικρά παιδιά μέχρι παππούδες. Στόχος μας δεν είναι να φτιάξουμε μια «σωστή» τηλεκπαίδευση για όλους, αλλά ένα ουσιαστικά υγιές σύστημα Παιδείας, που θα διαμορφώνει ισορροπημένες προσωπικότητες, ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες μιας ελεύθερης, δημοκρατικής κοινωνίας. Θέλουμε ένα σχολείο για όλα τα παιδιά, που θα τα κοινωνικοποιεί με υγιή τρόπο, που θα τους μεταδίδει γνώση, αλλά και παιδαγωγικές αξίες και αρχές που διαπλάθουν ένα πνευματικά ελεύθερο και ανεξάρτητο Άνθρωπο κι όχι δουλικά ανθρωποειδή. Η συμβολή της τεχνολογίας στην εκπαίδευση μπορεί να είναι ουσιαστική μόνο αν προσαρμόζεται σε αυτό το πλαίσιο και υπηρετεί αυτόν τον στόχο.

Τα σχολεία όλων των βαθμίδων μπορούν να παραμένουν ανοιχτά σε περιόδους επιδημιών, αν και εφόσον:

Πραγματοποιούνται ανά τακτά μικρά χρονικά διαστήματα προληπτικοί ιατρικοί έλεγχοι των μελών της σχολικής κοινότητας.
Διαμορφωθεί κατάλληλη κτιριακή υποδομή και υπάρχει επαρκές, μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, ώστε να εξασφαλίζεται ο μικρός αριθμός μαθητών ανά αίθουσα διδασκαλίας (ένα πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας, το οποίο είναι και υγειονομικά αλλά και παιδαγωγικά σωστό).
Διατίθεται επαρκές, μόνιμο προσωπικό καθαριότητας που θα φροντίζει για την υγιεινή των χώρων και την τακτική τους απολύμανση κατά τη διάρκεια του καθημερινού ωραρίου λειτουργίας του σχολείου.
Εκπαιδεύονται οι μαθητές στην τήρηση των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής.
Χορηγούνται δωρεάν μάσκες και γάντια, αν και όποτε υπάρχει λόγος.
Και, φυσικά, αν παράλληλα ενισχυθούν οι δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες υγείας όλων των βαθμίδων και κρατικοποιηθούν όλοι οι πάροχοι εκπαιδευτικών εφαρμογών, συμπεριλαμβανομένου του συστήματος τηλεπικοινωνίας και ίντερνετ.