Αντιμετώπιση του συνδρόμου της ωλένιας νευρίτιδας

Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι κάθε χρόνο παθαίνουν μερική παράλυση δακτύλων και παλάμης εξαιτίας του συνδρόμου της ωλένιας νευρίτιδας.

Θύματα του συνδρόμου είναι άνθρωποι παραγωγικής ηλικίας 30 με 60 χρόνων, κυρίως αυτοί που κάνουν χειρωνακτική εργασία αλλά και δουλειά γραφείου (πληκτρολόγηση).

Η  σημαντική επίπτωση  υγείας για τους εργαζόμενους θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν υπήρχε έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της ωλένιας νευρίτιδας, σύμφωνα με όσα ανέφεραν διαπρεπείς επιστήμονες  στο  75o   Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Ορθοπαιδικής Χειρουργικής Τραυματιολογίας, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.

«Εκτός από το σημαντικό πρόβλημα υγείας που προκαλεί στους εργαζόμενους το σύνδρομο της ωλένιας νευρίτιδας έχει και σημαντικές επιπτώσεις στην παραγωγική διαδικασία καθώς οι πάσχοντες είναι μειωμένης απόδοσης» αναφέρει ο διαπρεπής Χειρουργός Οθοπεδικός –Μικροχειρουργφός χεριού Δρ. Ιωάννης Α. Ιγνατιάδης, Διευθυντής Κλινικής Επανορθωτικής Μικροχειρουργικής Άκρων στο Ιατρικό Ψυχικού, ο οποίος συμμετείχε στο συνέδριο.

Το βασικό σύμπτωμα της ωλένιας νευρίτιδας, είναι  πόνος στον αγκώνα ή μούδιασμα κυρίως στο μικρό δάκτυλο και τον παράμεσο.

«Η εμφάνιση των 2 αυτών συμπτωμάτων θα πρέπει να βάλει σε υποψίες τον εργαζόμενο πως κάτι συμβαίνει και θα πρέπει άμεσα να απευθυνθεί σε ορθοπεδικό» τονίζει ο κ. Ιγνατιάδης.

Η  συχνότητα εμφάνισης του συνδρόμου   φθάνει το 1%,ενώ σε άτομα που δουλεύουν κρατώντας σταθερά εργαλεία με κλειστούς τους αγκώνες φθάνει το 1,4%-12,00% (μ.ο.4,1%), σε παχύσαρκους ασθενείς το 1,3%-16,00% (μ.ο. 4,3%).

Επίσης σε άτομα με βλαισούς αγκώνες ή με ιστορικό κατάγματος στον αγκώνα όταν συνυπάρχουν και οι παραπάνω παράγοντες το ποσοστό συχνότητας τριπλασιάζεται.

Άλλοι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι όταν κοιμούνται οι ασθενείς με τούς αγκώνες εντελώς κλειστούς, με οιδήματα ή αρθρίτιδες αγκώνα, εκτελούντες εργασία με τσακισμένους αγκώνες και σπανίως με κάποια γάγγλια στη περιοχή του αγκώνα.

Εκτός από τα προαναφερθέντα μουδιάσματα, υπαισθησία και ατροφίες-αδυναμίες μυών χεριού, η διάγνωση επιβεβαιώνεται με το test φούλ κάμψης του αγκώνα για 1 λεπτό που επιτείνει τα συμπτώματα.

Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται και  με ηλεκτρομυογράφημα το οποίο όμως για να βγει θετικό πρέπει συνήθως η νόσος να είναι ήδη βαριά, ενώ στο 50% των ελαφρών περιπτώσεων μπορεί να βγει και αρνητικό.

Επίσης σε τέστ πλήξης (επίκρουσης) του αγκώνα με σφυράκι ιατρικό ή με δάκτυλο προξενείται η αιφνίδια αίσθηση διέλευσης ηλεκτρικού ρεύματος δια του αγκώνα.

Η μονιμοποίηση των συμπτωμάτων, που συνοδεύονται   από υπαισθησία στο μικρό κυρίως δάκτυλο(ίσως και στο παράμεσο-στη μία πλευρά) , είναι δείγματα πως η όποια συντηρητική αγωγή (ξεκούραση, νάρθηκες, αντιφλεγμονώδη, φυσικοθεραπείες ) ακολούθησε ο ασθενής δεν απέδωσε και πρέπει οδηγηθεί άμεσα στο χειρουργείο.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες η μικροχειρουργική (μη τραυματική) τεχνική σε συνδυασμό με το είδος του συνδρόμου  όταν γίνεται με  σωστή μετεγχειρητική αγωγή  δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα.

 «Αν δεν υπάρξει χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου τότε θα αρχίζει να εμφανίζεται και μυϊκή ατροφία, δηλαδή να αδυνατίζουν οι μύες μεταξύ των μετακαρπίων και να διαγράφονται έντονα τα μετακάρπια οστά απογυμνωμένα από μύες, ενώ μπορεί αργότερα να χαθεί και ο έλεγχος των δυο μικρών (τελευταίων) δακτύλων.

Τότε ίσως είναι αργά και η εγχείρηση απλά μπορεί να ανακουφίσει από τα μουδιάσματα και να βελτιώσει την αίσθηση, αλλά η μυϊκή απώλεια ελάχιστα ή καθόλου θα ανακτηθεί» εξηγεί ο Δρ. Ιγνατιάδης.

Η σωστή μετεγχειρητική αγωγή περιλαμβάνει ολιγοήμερη σχετική ακινητοποίηση  και πρώιμη κινητοποίηση που σύντομα ακολουθείται από πρωτόκολλο ενδυνάμωσης στο φυσικοθεραπευτήριο.