Όταν «έφυγε» η Κυβέλη

Ήταν 26 Μαΐου 1978 όταν έφυγε από την ζωή σε ηλικία 91 ετών, η Ηθοποιός και θιασάρχης, που κυριάρχησε στο Ελληνικό θέατρο κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, η Κυβέλη Ανδιανού.

Καρπός παράνομου έρωτα, η Κυβέλη, σε ηλικία 2,5 ετών την συνάντησαν στο βρεφοκομείο Αθηνών ο Αναστάσης και η Μαρία Αδριανού. Παρότι φτωχοί βιοπαλαιστές, οι θετοί γονείς της φρόντισαν να την αναθρέψουν με τον καλύτερο τρόπο. Σε αυτό συνέδραμε και η οικογένεια Αθηναίου Δικηγόρου, που έχασε το μονάκριβο παιδί της, έβρισκε τη χαρά στην μικρή Κυβέλη.

Έτσι, η Κυβέλη παρακολούθησε μαθήματα στο παρθεναγωγείο Χιλ, όπου διακρίθηκε για την εξυπνάδα της. Παρακολούθησε, επίσης, μαθήματα απαγγελίας και μάλιστα το 1901 βραβεύτηκε για την επίδοσή της.

Εκείνη την εποχή την ανακάλυψε ο Χρηστομάνος και της έδωσε την ευκαιρία να παίξει το ρόλο της Ιουλιέττας, στη σκηνή του μπαλκονιού, σε μια έκτακτη εμφάνιση της Νέας Σκηνής.

Η Κυβέλη έγινε η αγαπημένη του πρωταγωνίστρια και μέσα σε ελάχιστο διάστημα κατέκτησε μια από τις πρώτες θέσεις μεταξύ των Ελληνίδων ηθοποιών.

Η Νέα Σκηνή (1901-1906) της έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχει στις μοναδικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας της καριέρας της. Μετά τη διάλυση της Νέας Σκηνής, η Κυβέλη έπαιξε πρώτα μερικές κωμωδίες με τον κωμικό Σαγιώρ και στη συνέχεια, το καλοκαίρι του 1907, πρωτοεμφανίσθηκε ως θιασάρχης με τη «Νόρα» του Ίψεν, ένα έργο που πήρε σταθερή θέση στο ρεπερτόριο του θιάσου της. Μεσουράνησε μέχρι και το 1934, με σταθερή θιασαρχική παρουσία, στην Αθήνα και σε περιοδείες.

Το 1908 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Η ίδια είχε ζητήσει από το συγγραφέα να διασκευάσει για χάρη της σε θεατρικό έργο το διήγημα «Κόκκινος Βράχος», επειδή της άρεσε πολύ ο χαρακτήρας της ηρωίδας. Έτσι, δημιουργήθηκε η Φωτεινή Σάντρη που είχε τεράστια επιτυχία και έμεινε στο ρεπερτόριο του θιάσου Κυβέλης για πολλά χρόνια, γνωρίζοντας άπειρες επαναλήψεις.

Ο Ξενόπουλος συνέχισε να την τροφοδοτεί με ένα έργο κάθε χρόνο έως το 1925.

Συνεργάστηκε, επίσης, με τον Παντελή Χορν από το 1910 μέχρι το 1934 όπως και με τον Σπύρο Μελά, ενώ παρουσίασε έργα των  Συναδινού και Λιδωρίκη.

Την περίοδο 1932-1934 αποφάσισε να «συμμαχήσει» με το αντίπαλο δέος της, την Μαρίκα Κοτοπούλη προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού το νεοϊδρυθέν Εθνικό Θέατρο.

Μετά το 1934 σταμάτησε τις εμφανίσεις της στο θέατρο, ακολουθώντας τον σύζυγό της Γεώργιο Παπανδρέου στην Μέση Ανατολή. Ως μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός έγινε δεκτή η επανεμφάνισή της, το 1950, με έργο του βουλεβάρτου και ακολούθησαν σποραδικές συνεργασίες της με το Εθνικό Θέατρο.

Κατά τη δεκαετία του 1950 συνέπραξε σε έκτακτες εμφανίσεις με θιάσους και το 1951 έκανε την μοναδική της εμφάνιση σε αρχαία κωμωδία, στη Λυσιστράτη. Μεταξύ 1962-1965 συνεργάστηκε τακτικά με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ενώ στην μεγάλη οθόνη πήρε μέρος σε δύο ταινίες, στην κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας του Ξενόπουλου «Ο κακός δρόμος» (1933) και στην ταινία «Άγνωστο» (1956).

Απέκτησε 4  παιδιά, 3 εγγόνια, 6 δισέγγονα και 5 τρισέγγονα.

Ο πρώτο της γάμος ήταν με τον Μήτσο Μυράτ, ο δεύτερος με τον επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη και ο τρίτος με τον «γέρο της Δημοκρατίας» Γιώργο Παπανδρέου.