Ήταν 9 Φεβρουαρίου 1857 και η Ελλάδα, γίνεται «φτωχότερη» καθώς στην Κέρκυρα, φεύγει από την ζωή σε ηλικία 59 ετών ύστερα από αλλεπάλληλες εγκεφαλικές συμφορήσεις, ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός.
Το εξώγαμο παιδί του Νικόλαου Σολωμού και της υπηρέτριάς του Αγγελικής Νίκλη, είχε γεννηθεί στις 8 Απριλίου του 1798 στη Ζάκυνθο.
Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία, με την συνοδεία του Ιταλού δασκάλου του Ρώσση και 7 χρόνια αργότερα πήρε το απολυτήριο από το Λύκειο της Κρεμόνας και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Πάβιας, από όπου πήρε το πτυχίο της Νομικής.
Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την Νομική καθώς είχε βρει τον «έρωτά» του, γράφοντας στίχους στην Ιταλική γλώσσα και είχε γνωρίσει διαπρεπείς φιλοσόφους, φιλολόγους και αξιόλογους εκπροσώπους της λογοτεχνικής κίνησης της εποχής.
Το 1818 επέστρεψε στη Ζάκυνθο, όπου παρέμεινε για 10 χρόνια. Εκεί άρχισε να γράφει τα πρώτα του αξιόλογα στιχουργήματα στα Ελληνικά.
Το πρώτο εκτενές Ελληνικό ποίημά του και πλέον γνωστό είναι «Ο Υμνος εις την Ελευθερίαν» απόσπασμα του οποίου καθιερώθηκε ως Εθνικός μας Ύμνος.
Στα τέλη του 1828 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κέρκυρα, συνεχίζοντας την ενασχόλησή του με την ποίηση σχεδόν απομονωμένος. Δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα, γιατί, όπως υποστηρίζεται, «δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνημα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής».
Στις 3 Φεβρουαρίου του 1849 παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, διότι «με την ποίηση του διέγειρε τα αισθήματα του λαού στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία».
Discussion about this post